جاذب متخلخل صوتي با المان رزونانسي محلي تعبيه شده در آن

جاذب‌هاي صوتي دركاربري‌هاي مختلف مانند مكان‌هايي كه نياز به كنترل نوفه دارند و يا احتياج به مشخصه‌هاي آكوستيكي مطلوب دارند، مورد نيازند. جاذب‌هاي صوتي سنتي در محدوده فركانسي پايين ناكارآمد بوده و بهره‌وري بالايي ندارند و براي دريافت ميزان جذب بالا در محدوده فركانس پايين لازم است ضخامت بالايي از اين مواد را مورد استفاده قرار داد كه با توجه به محدوديت‌هاي موجود در ساخت و كمبود فضا عملاً استفاده از جاذب‌هاي سنتي با هدف جذب صداهايي با فركانس پايين امكان‌پذير نيست. يكي از روش‌هاي موجود براي جذب صوتي بالا در محدوده فركانس پايين به ازاي ضخامت پايين جاذب، استفاده از فراموادهاي آكوستيكي است. فراموادهاي آكوستيكي به دليل مشخصه‌هاي صوتي ويژه‌اي نظير انتقال، جذب و جهت‌گيري كه در مواد طبيعي موجود نيست، شناخته مي‌شوند. اين ويژگي‌ها به واسطه ساختار تكرارپذير و پيكربندي‌هاي مختلف فراموادها به وجود مي‌آيند. در اين مطالعه براي غلبه بر مشكل جذب در فركانس‌هاي پايين، مشخصه‌هاي جذب ساختارهاي متخلخل مبتني بر فوم با استفاده از بلوك‌هاي رزونانس محلي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. عناصر تعبيه شده در مواد جاذب با اشكال و خواص مختلف با روش المان محدود (توسط نرم‌افزار كامسول) براي بهبود جذب صدا، به ويژه در محدوده فركانس پايين، مورد بررسي قرار مي‌گيرند. نتايج نشان داد كه سيلندرهاي اعماليِ پر شده از هوا با شعاع بيروني زياد و ضخامت كم در درون جاذب متخلخل باعث بهبود ميزان جذب صدا در فركانس‌هاي پايين شده‌اند.