الگو درماني براي كودكان با اخلال‌هاي طيف اوتيسم: مباني نظري، كاربرد، سطوح اجرا و اثربخشي

Lego Therapy for Children with Autism Spectrum Disorders: Theoretical bases, Application, Implementation Levels and Effectiveness

زمينه و هدف: اختلال‌هاي طيف اوتيسم مجموعه‌اي گسترده‌اي از رفتارهاي نابهنجار ادراكي، شناختي، زباني و اجتماعي را دربرمي‌گيرد. لگو درماني يكي از برنامه‌هاي مداخله‌اي است كه مهارت‌هاي اجتماعي كودكان با اختلال طيف اوتيسم را به نحو قابل توجهي بهبود مي‌بخشد و رفتارهاي غيراجتماعي درخودماندگي را كاهش مي‌دهد. كلمه دانماركي لگو به معني يك بازي خوب است. لگو درماني يك برنامه رشد اجتماعي براي كودكان با اختلال طيف اوتيسم مي‌باشد كه مبتني بر همكاري در بازي با لگو است. نتيجه‌گيري: بسياري از كودكان با اختلال طيف اوتيسم فاقد قصد ارتباطي هستند و تمايل به ارتباطي كه هدف اجتماعي داشته باشد نشان نمي‌دهند. لگو درماني از طريق بازي و ايجاد موقعيت‌ها و فرصت‌هاي خلاق براي برقراري تعامل موجب رشد و تحول كفايت اجتماعي مي‌شود. كودكان الگوهاي مختلف لگو را با كار كردن در گروه‌هاي دو يا سه نفري مي‌سازند. بحث بر سر اين است كه كودكان مشاركت كننده در بازي با لگو انگيزه بيشتري را براي آغازگري ارتباط اجتماعي تجربه مي‌كنند و به برقراري تعامل پايدار با ديگران ترغيب مي‌شوند. در اين مقاله مباني نظري، كاربرد، گام‌هاي اجراي و اثربخشي لگو درماني مورد بررسي قرار گرفته است.

Background and Aim: Autism spectrum disorders (ASD) involve myriad aberrant perceptual, cognitive, linguistic and social behaviors. Lego therapy is one intervention that has been shown to encourage significant improvement in the social skills of children with autism spectrum disorder and reducing their autistic-type social behaviors. The definition of the Danish word Lego is to play well. Lego therapy is a social development program for children of autism spectrum, which is based on collaborative Lego play. Conclusion: Many children with ASD lack communicative intent and desire to communicate for social purposes. Lego therapy uses play to develop social competency by creating opportunities to interact. Children work together to build Lego models in pairs or teams of three. It is argued that as a result, participants experience a greater motivation to initiate social contact and engage in sustained interactions with others. In this article investigated theoretical base, application, implementation levels and effectiveness of Lego therapy.