حقوق بشر و تنوع فرهنگي؛ با نگاهي به رويكرد اسلامي

human rights and cultural diversity

با توجه به مشابهت مفاهيمي چون نسبيت گرايي و پلوراليسم با تنوع (فرهنگي) در مقابله با روند جهاني سازي، پرسش آن است كه آيا مي توان هم زمان به تنوع فرهنگي و جهان شمولي حقوق بشر ملتزم بود؟ از آن جا كه كشورهاي مسلمان عضو جنبش عدم تعهد از جمله جمهوري اسلامي ايران از سويي منادي حقوق بشر اسلامي و از سوي ديگر مدعي تنوع فرهنگي هستند پاسخ به اين مساله اهميت زيادي دارد. اين مقاله با روش تحليلي- انتقادي و با بررسي ديدگاه انديشمندان غربي و اسلامي و اسناد حقوق بشري بين المللي و اسلامي در مورد تنوع فرهنگي، مدعي است كه در رويكرد اسلامي مطلوب، پذيرش حقيقت تنوع فرهنگي نه به معناي پذيرش حقانيت نسبيت يا پلوراليسم اخلاقي و معرفتي و نه حقانيت نسبيت در مقام اجراست بلكه تنها به منزله لزوم مدارا در عين اعتقاد به امكان داوري ارزشي افعال انسان (جهان شمولي حقوق بشر اسلامي) است.