پيامدهاي خوانش دستورگرايانه از حقوق بين الملل

The Consequences of Constitutional Reading of International Law

اگر چه هنوز نمي‌توان با قاطعيت از «قانون اساسي بين‌المللي» سخن گفت يا فهرست قواعد دستوري بين‌المللي را احصا كرد، دستورگرايي به‌ عنوان يك رويكرد در خوانش و تفسير حقوق بين‌الملل، جايگاه خود را يافته است. چنين فهمي از حقوق بين‌الملل كه كاركرد اصلي‌ا‌ش، همچنان تنظيم روابط ميان حاكميت دولت‌هاي برابر است، آثاري به دنبال دارد و موجب تحول در ادراك اين نظام حقوقي مي‌شود. مطالعه تحليلي ـ توصيفي حاضر نشان مي‌دهد كه خوانش دستور گرايانه، انگاره‌هاي سلسله‌ مراتبي حقوق بين‌الملل را تقويت مي‌كند و از اين­رو، سبب شفافيت و انسجام حقوق براي تابعان مي‌شود و تفسير قواعد را نيز تحت تأثير قرار مي‌دهد. به‌علاوه، هم حاكميت ملي و هم حكمراني بين‌المللي در پرتو قواعد دستوري، با محدوديت‌هاي عملي رو به ­رو مي‌شوند.

Although it is not possible now to have a claim on the existence of an “international (codified) constitution” or a decisive list of international constitutional rules, constitutionalism as an approach for reading and interpretation of the international law has developed its foundation. Such understanding of the international law – that its main function is the regulation of relations between equal sovereign States - leads to the evolution of perception of this legal system. This analytical–descriptive study shows that constitutional reading promotes hierarchical tenets of international law and so, causes transparency and integrity for its subjects and affects the interpretation of the rules. Furthermore, both national sovereignty and international governance face practical constraints in the light of constitutional rules.