اثربخشي درمان مبتني بر شبيه سازي ذهني بر رضايت از زندگي و رضايت از خود در افراد داراي لكنت زبان 20-45 ساله

Examining the Efficacy of Mental Simulation Therapy on Life Satisfaction and Self-satisfaction in Stutterers Aged Between 20-45

مقدمه: لكنت زبان اختلالي است كه تمام ابعاد زندگي فردي و اجتماعي فرد را درگير مي­كند و تأثيرات منفي زيادي روي بهداشت رواني و رضايت از زندگي و خود در افراد دارد. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مبتني بر شبيه سازي ذهني بر رضايت از زندگي و رضايت از خود افراد داراي لكنت زبان 20 تا 45 ساله شهر تهران بود. روش: در پژوهشي با طرح نيمه آزمايشي با شيوه پيش آزمون، پس آزمون به همراه پيگيري تعداد 30 نفر از افراد مبتلا به لكنت زبان مراجعه كننده به كلينك هاي توانبخشي در دامنه سني 20 تا 45 ساله به صورت در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمايشي و كنترل قرار گرفتند. پرسشنامه هاي رضايت از زندگي و رضايت­ از خود و پروتكل درماني شبيه ­سازي ذهني تقي ­زاده بكار گرفته شد. داده ­هاي حاصل از پرسشنامه ­ها با آزمون آماري تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه درمان به شيوه شبيه سازي ذهن توانسته در گروه آزمايشي نسبت به گروه كنترل، افزايش معناداري در ميزان رضايت از خود و رضايت از زندگي داشته باشد. نتيجه‌گيري: از درمان شبيه‌سازي ذهني مي‌توان براي افزايش رضايت از زندگي و رضايت از خود در اشخاص مبتلا به لكنت زبان بخاطر تاكيد آن بر تمارين و فنون روانشناختي مفيد و تمرين دهي ذهن و گفتار استفاده ‌كرد.

Introduction: Stuttering can affect all personal and social aspects of life and negatively influence the mental and emotional health, as well as, life and self satisfaction in people. This research aimed to examine the effectiveness of mental simulation therapy on life satisfaction and self-satisfaction in stutterers aged between 20-45 in Tehran. Method: In a semi-experimental research with pretest-posttest designs along with follow-up tests about 30 stutterers in the age range of 20 to 45 refered to Tehran rehabilitation clinics were selected using available sampling method and were randomly divided into experimental and control groups. The Life-satisfaction and Self-satisfaction Questionnaires, as well as, Taghizadeh’s Mental Simulation Package were applied. The final data were analyzed by an ANCOVA statistical analysis. Results: The results were shown that mental simulation therapy could significantly increase the levels of self-satisfaction and life-satisfaction in the stutterers in the experimental group compared to the control group. Conclusion: Mental simulation therapy can be used to increase self-satisfaction and life- satisfaction in stutterers due to its emphasis on useful psychological practice and techniques and enabling the mind and speech .