ارتباط زيست‌تخريب‌پذيري با شكل‌شناسي و خواص مكانيكي آميخته‌هاي پلي‌اولفين الاستومر-نشاسته

در اين مطالعه، اثر وجود نشاسته بر خواص پلي‌اولفين الاستومر (POE) بررسي شد. بدين منظور، براي تهيه آميخته‌هاي پلي‌اولفين الاستومر-نشاسته (POE/S) از روش اختلاط مذاب بهره گرفته شد. آميخته‌ها با مخلوط‌كن داخلي آزمايشگاهي تهيه شدند. براي بررسي نقش نشاسته در خواص اين آميخته‌ها از مقادير وزني متفاوت نشاسته 15، 25، 35، 45 و %55 استفاده شد. در ادامه خواص مكانيكي، شكل‌شناسي و زيست‌تخريب‌پذيري آميخته‌ها ارزيابي شد. با توجه به اختلاف ساختاري POE كه غيرقطبي است و نشاسته كه ساختار شيميايي قطبي دارد، از كوپليمر پلي‌اولفين الاستومر-مالئيك انيدريد (POE-g-MAH) براي بهبود سازگاري استفاده شد. بررسي سازگاري آميخته با آزمون طيف‌سنجي زيرقرمز تبديل فوريه (FTIR) انجام شد. با افزايش مقدار نشاسته در آميزه، تصاوير ميكروسكوپ الكتروني پويشي (SEM)، افزايش اندازه فاز پراكنده را نشان داد كه پس از افزودن POE-g-MAH به دليل سازگاري بيشتر فازها، اندازه فاز نشاسته كاهش يافت. نتايج آزمون رئولوژي بيانگر افزايش گرانروي مختلط، مدول اتلاف و مدول ذخيره پس از افزودن سازگاركننده به آميخته بود. استحكام كششي و ازدياد طول تا پارگي با افزودن نشاسته، كاهش يافت. مقايسه نمونه‌هاي با و بدون سازگاركننده نشان داد، نمونه‌هاي داراي سازگاركننده استحكام كششي بيشتر و ازدياد طول تا پارگي كمتري نسبت به نمونه هاي بدون سازگاركننده دارند. نتايج زيست‌تخريب‌پذيري نيز نشان داد، در آميخته‌هاي داراي %15 وزني نشاسته مقدار تخريب آميخته بسيار اندك است و با افزايش مقدار نشاسته، مقدار تخريب افزايش مي‌يابد و نمونه‌هاي داراي سازگاركننده دچار تخريب كمتري مي‌شوند.