عامل‌داركردن پلي(‌وينيل الكل) و كوپليمر اتيلنوينيل الكل با گروه‌هاي عاملي واكنش‌پذير مختلف: سنتز و شناسايي

يافتن روش‌هاي جديد اصلاح شيميايي پليمرها، رويكردي جالب براي تغيير خواص و در نتيجه كاربرد نهايي آن‌هاست. پلي(وينيل الكل) (PVA) و كوپليمر اتيلنوينيل الكل (EVA) به دليل وجود گروه‌هاي هيدروكسيل در ساختار خود، گزينه‌هاي مناسبي براي بررسي عملي انواع اصلاح شيميايي به‌شمار مي‌آيند. پلي(وينيل الكل) با استفاده از آكريلويل كلريد در حلال 1متيل2پيروليدون (دماي معمولي) و مالئيك انيدريد در حلال دي‌متيل سولفوكسيد (دماي C°100) عامل‌دار شد. كوپليمر اتيلنوينيل الكل نيز با استفاده از كلرواستيل كلريد و آلفابرموايزوبوتيريل برميد از واكنش استري‌شدن در حلال 1متيل2پيروليدون و دماي معمولي عامل‌دار شد. افزون بر اين، گروه‌ بنزايميدازول از واكنش جانشيني كوپليمر اتيلنوينيل الكل آلفابرموايزوبوتيريل‌دارشده با نمك سديم 2مركاپتوبنزايميدازول در حلال تتراهيدروفوران (دماي 80C°) وارد ساختار كوپليمر شد. ساختار پليمرهاي اوليه و اصلاح‌شده به‌وسيله آزمون‌هاي مختلف مانند طيف‌سنجي زيرقرمز تبديل فوريه  (FTIR) و طيف‌سنجي رزونانس مغناطيسي هسته پروتون (1H NMR) بررسي و تجزيه ‌و تحليل شدند. پلي(وينيل الكل) با استفاده از آكريلويل كلريد و مالئيك انيدريد به ترتيب 9.31 و %46.28 مولي و كوپليمر اتيلنوينيل الكل با استفاده از كلرواستيل كلريد و آلفابرموايزوبوتيريل برميد به ترتيب 71.50 و %63.46 مولي عامل‌دار شدند. نتايج به‌دست آمده نشان داد، روش‌هاي استفاده شده به عامل‌دارشدن زياد پليمرها منجر مي‌شود و گزينه‌هاي مناسبي براي عامل‌داركردن اين دسته از پليمرها هستند. افزون بر اين، براي پيش‌بيني رفتار پليمرهاي عامل‌دارشده، پارامتر انحلال‌پذيري كلي و مؤلفه‌هاي آن (قطبي، پراكنشي و پيوند هيدروژني) با استفاده از روش‌هاي مشاركت گروه‌هاي عاملي Hoy و HoftyzerVan Krevelen محاسبه شدند. محاسبات نشان داد، دي‌متيل استاميد براي پلي(وينيل الكل) آكريلوييل‌دارشده (APVA)، پلي(وينيل الكل) كربوكسي وينيل‌دارشده (CVPVA) و كوپليمر اتيلنوينيل الكل و استون براي كوپليمرهاي اصلاح‌شده با كلرواستيل كلريد و آلفابرموايزوبوتيريل برميد و كوپليمر آزول‌دارشده بهترين حلال از ميان حلال‌هاي بررسي‌شده هستند كه با نتايج تجربي مطابقت خوبي داشت.