اثر تحريك الكتريكي بر رشد و تكثير سلول‌هاي عصبي با استفاده از داربست‌هاي نانوليفي رسانا

فرضيه: امروزه استفاده از داربست‌ها در مهندسي بافت براي ترميم و بازسازي انواع ضايعات بدن از جمله ضايعات عصبي بسيار مورد توجه قرار گرفته است. همچنين، استفاده از داربست‌هاي نانوليفي به دليل تشابه ساختاري با ماتريس خارج سلولي بدن، بستر مناسبي براي رشد سلول‌هاست. بر اين اساس، محور پژوهش حاضر بر پايه توليد داربست‌هاي نانوليفي رسانا براي كشت سلول‌هاي عصبي و اعمال تحريك الكتريكي بر آن‌هاست. روش‌ها: از دو پليمر زيست‌سازگار پلي‌كاپرولاكتون (PCL) و پلي(‌لاكتيكcoگليكوليك اسيد) (PLGA) به‌عنوان ماده اصلي داربست و از پليمر رساناي پلي‌آنيلين براي ايجاد رسانندگي در داربست‌ها استفاده شد. پس از تعيين و بهينه‌سازي مجموعه عوامل اثرگذار فرايند الكتروريسي بر خواص داربست، چهار نوع داربست نانوليفي آرايش‌يافته با چهار سطح پليمر رسانا (0، 1، 10 و %18) تهيه شد. براي بررسي اثر رسانندگي داربست‌ها و تحريك الكتريكي بر رفتار سلول‌هاي عصبي، صفحه‌اي شامل الكترودهاي فولاد زنگ‌نزن طراحي و توليد شد تا اعمال ميدان الكتريكي به داربست‌ها حين آزمون‌هاي كشت سلولي را ممكن سازد.يافته‌ها: خواص داربست‌ها شامل آب‌دوستي، رسانندگي، قطر الياف و نيز نتايج كشت سلول با ميكروسكوپي الكتروني پويشي، ميكروسكوپي رقمي، دستگاه Atuolab و آزمون MTT بررسي و ارزيابي شد. نتايج حاصل از بررسي خواص فيزيكي داربست‌ها بيانگر آن است كه با افزايش مقدار پلي‌آنيلين، قطر الياف و آب‌دوستي داربست‌ها به‌طور معناداري كاهش مي‌يابد. در آزمون‌هاي مربوط به كشت سلولي، شكل و مقدار تكثير سلول‌هاي عصبي بررسي شد. تصاوير SEM حاصل نشانگر كشيدگي بيشتر سلول‌ها در نمونه‌هاي تحريك‌شده است و با افزايش مقدار پلي‌آنيلين اين كشيدگي افزايش مي‌يابد. همچنين با اعمال ميدان الكتريكي، تكثير سلول‌هاي عصبي روي داربست‌هاي رساناي داراي پلي‌آنيلين (تا مقدار 10% وزني) افزايش يافته و پس از آن با افزايش پليمر رسانا به علت ايجاد سميت، تكثير سلول‌ها كاهش يافته است.