آثار افزودن نانوسيليكا بر پوشش‌هاي آب‌گريز آكريلي و سيلوكساني براي محافظت از سنگ‌هاي كلسيتي

فرضيه: دو نوع پليمر آكريلي و سيلوكساني عملكرد خوبي در دفع آب از سطح ماده معدني مانند سنگ دارند. اين خاصيت سبب مي‌شود، آن‌ها گزينه‌هاي مطرح براي حفاظت از سطوح متخلخل معدني مانند سطح آثار سنگي باشند. مزيت ديگر استفاده از اين كوپليمرها، آب‌پايه بودن و زيست‌تخريب‌پذيري آن‌هاست. روش‌ها: در اين مطالعه، سنگ‌هاي كلسيم كربنات براي بستر استفاده شدند. با اضافه‌كردن نانوذرات سيليكا به دو نوع پليمر آكريلي و سيلوكساني، تغيير خواص پوشش‌ها بر سطح ماده معدني بررسي شد. بدين منظور، نمونه‌ها با آزمون‌هاي مختلف نظير جذب آب در زمان‌هاي مختلف، تغيير رنگ در اثر پيرسازي شتاب‌يافته، بررسي رفتار آب‌گريزي با اندازه‌گيري زاويه تماس، سختي‌سنجي و گرماوزن‌سنجي بررسي شدند. شكل‌شناسي و سطح مقطع پوشش‌ها با ميكروسكوپ الكتروني پويشي (SEM) مطالعه شد. شناسايي اين مواد با آزمون‌هاي مختلف انجام شد. يافته‌ها:‌ كارايي دو پليمر آكريلي و سيلوكساني به‌تنهايي و نيز در مقايسه با هم و پس از افزودن نانوسيليكا با آزمون‌هاي مختلف ارزيابي شد. اين مطالعه نشان داد، افزودن ذرات سيليكا به هر دو پليمر خواص آب‌گريزي سطح را بهبود مي‌بخشد. همچنين، نانوذرات سيليكا، شكل‌شناسي سطح پوشش را تغيير داده و باعث افزايش زبري سطح مي‌شوند. افزون بر اين، نانوذرات سيليكا پايداري پوشش‌ها را در برابر شرايط پيرسازي شتاب‌يافته، بهبود مي‌بخشند و سبب تغييرات رنگ كمتري پس از پيرسازي مي‌شوند. همچنين، افزايش نانوذرات سيليكا ميانگين سختي اندازه‌گيري‌شده در هر دو نوع پوشش پليمري را افزايش داده و سبب افزايش مقاومت گرمايي پوشش‌ها نيز مي‌شوند.