اثر حلال‌هاي قطبي مختلف و غلظت پايداركننده و كمك‌پايداركننده بر پليمرشدن پراكنشي استيرن

فرضيه: پليمرشدن پراكنشي روش منحصر به‌فردي براي توليد ذرات پليمري يكنواخت در محدوده ميكرومتر است. پليمر تهيه‌شده با اين روش مي‌تواند در كاربردهاي گسترده استفاده شود. فهم چگونگي اثر پارامترهاي فرايندي بر اندازه ذرات و توزيع آن در پليمرشدن پراكنشي اهميت بسزايي دارد. هدف اصلي اين مقاله، بررسي اثر پارامترهاي فرايندي بر اندازه ذرات و توزيع آن‌ در ميكروكره‌هاي پلي‌استيرن سنتزشده به روش پليمرشدن پراكنشي است.روش‌ها: پليمرشدن پراكنشي در دماي C°65، به‌مدت h 24 درون لوله آزمايش انجام شد. اثر نوع حلال، مقدار پايداركننده و كمك‌پايداركننده بر اندازه ذرات ميكروكره‌هاي پلي‌استيرن و توزيع اندازه آن‌ها با ميكروسكوپي الكتروني پويشي (SEM) و نرم‌افزار Image J بررسي شد. همچنين، اثر مخلوط حلال و غلظت كمك‌پايداركننده بر وزن‌هاي مولكولي و توزيع آن (PDI) در نمونه‌ها با سوانگاري ژل تراوشي (GPC) ارزيابي شد.يافته‌ها: نتايج شكل‌شناسي نمونه‌ها نشان داد، افزايش طول آليفاتيك حلال‌هاي قطبي اثر دوگانه‌اي بر اندازه ذرات و توزيع آن دارد. با افزايش طول آليفاتيك حلال ابتدا اندازه ذرات بزرگ‌‌تر و توزيع آن پهن‌تر مي‌شود، سپس افزايش بيشتر طول آليفاتيك موجب ايجاد ذرات تك‌توزيعي با اندازه ذرات به‌مراتب كوچك‌تر مي‌شود. افزودن آب به حلال اتانول نسبت به حلال اتانول خالص موجب كاهش اندازه ذرات، افزايش وزن‌هاي مولكولي و شاخص توزيع آن‌ها‌ شد. با افزايش غلظت پايداركننده اندازه ذرات و توزيع آن ‌كاهش يافت. افزون براين، افزودن كمك‌پايداركننده به سامانه اثر چنداني بر اندازه ذرات و توزيع آن نداشت. با وجود اين، افزودن آن موجب افزايش وزن مولكولي و شاخص توزيع ميكروكره‌هاي پلي‌استيرن شد.