ساخت و شناسايي نانوكامپوزيت دكسترين پيوند پلي‌پيرول- گرافن اكسيد براي حذف مؤثر (II) Pb و رنگينه آبي متيلن از محلول‌هاي آبي

در پژوهش حاضر، نانوكامپوزيت دكسترين-پيوند-پلي‌پيرول-گرافن اكسيد (PDGP@GO) با استفاده از (1) پليمرشدن درجا و (2) مخلوط‌كردن مستقيم پليمر دكسترين-پيوند- پلي‌پيرول و نانوذرات گرافن اكسيد در محلول سنتز شد. نانوكامپوزيت‌هاي تهيه شده با روش طيف‌سنجي زيرقرمز تبديل فوريه (FTIR) شناسايي شدند. شكل‌شناسي سطح و ساختار نانوكامپوزيت‌ها با روش‌هاي پراش پرتو X و ميكروسكوپي‌هاي الكتروني پويشي (SEM) و نيروي اتمي (AFM) بررسي شدند. قابليت حذف يون فلزي (II)Pb و رنگينه آبي متيلن با استفاده از نانوكامپوزيت‌هاي سنتز شده بررسي شد. اثر pH، مقدار جاذب، زمان تماس و غلظت آلاينده بر مقدار جذب فلزي (II)Pb و رنگينه متيلن آبي مطالعه شد. از طرف ديگر، درصد حذف يون فلزي (II)Pb به‌وسيله نانوكامپوزيت (2) (%96) بيشتر از نانوكامپوزيت (1) (%88) بود. همچنين، شرايط بهينه براي حذف مؤثر رنگينه‌ آبي متيلن با نانوكامپوزيت (1) (94%) و نانوكامپوزيت (2) (98%) در pH برابر 8، مقدار 100mg جاذب نانوكامپوزيتي، زمان 60min تماس و غلظت 80mg/L رنگينه‌ آبي متيلن انجام شد. مدل‌هاي هم‌دماي Langmuir و Freundlich، سينتيك شبه‌مرتبه‌ اول و شبه‌مرتبه‌ دوم و ترموديناميكي به منظور تعيين سازوكار جذب يون فلزي (II)Pb و رنگينه‌ آبي متيلن روي‌ نانوكامپوزيت (2) ارزيابي شد. نتايج نشان داد، هم‌دماي Langmuir، سينتيك شبه‌مرتبه اول و جذب خودبه‌خودي مدل مناسبي براي جذب يون فلزي (II)Pb روي نانو كامپوزيت (2) هستند، در حالي كه مدل‌هاي هم‌دماي Freundlich، سينتيك شبه‌مرتبه دوم و جذب خودبه‌خودي مدل مناسبي براي حذف رنگينه‌ آبي متيلن هستند.