ارزيابي سازوكار طول فاصله‌انداز سيلان بر رفتار ديناميكي و تريبولوژي كامپوزيت لاستيكي استيرن بوتادي‌ان ـ سيليكاي اصلاح‌شده

استفاده از سيليكاي اصلاح‌شده و جايگزيني آن با دوده در آميزه‌ رويه‌ تاير با وجود مزايايي مانند مقاومت غلتشي كمتر، با كاهش ضريب اصطكاك و متقابلاً كاهش ضريب امنيت خودرو همراه است. در كامپوزيت‌ لاستيك استيرنبوتادي‌‌ان محلول (SSBR) داراي نانوسيليكاي اصلاح‌شده با سيلان، طول زنجير سيلان مي‌تواند با تغيير در برهم‌كنش پليمرپركننده، رفتار گرانروكشسان و خواص تريبولوژي آميزه را تحت كنترل قرار دهد. سازوكار اثر طول فاصله‌انداز سيلان در تغيير برهم‌كنش‌هاي پليمرپركننده و تقويت‌كنندگي هميشه مورد ترديد بوده و برهم‌كنش‌هاي آنتال پيايي يا از نوع درگيري مكانيكي به‌عنوان محتمل‌ترين گزينه‌ها مطرح شده است. اين پژوهش، با به‌كارگيري نظريه‌هاي برپايه انرژي سطحي، سهم تقويت‌كنندگي از برهم‌كنش‌هاي آنتالپيايي و مكانيكي را تفكيك كرده و شدت اثر هريك از اين دو سازوكار را ارزيابي مي‌كند. به‌طور ويژه، دو سيلان تك‌عاملي آليفاتيك با طول فاصله‌انداز‌ 3 و 16 كربني بر سطح سيليكا پيوندزني شد و مشخصه‌هاي سطحي سيليكا و نيز شكل‌شناسي، خواص ديناميكي و تريبولوژي آميزه حاصل از آن با كامپوزيت داراي يك نوع سيلان دوعاملي مقايسه شد كه به‌طور معمول در آميزه‌ رويه استفاده مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد، آميزه‌هاي داراي سيليكاي اصلاح‌شده با طول زنجير‌ كوتاه و بلند كه در آن‌ها انرژي سطحي و برهم‌كنش‌هاي آنتالپيايي يكسان فرض شده است، رفتار ديناميكي و تريبولوژي مشابهي دارند كه اين مهم حاكي از نبود درگيري مكانيكي متأثر از طول زنجير سيلاني در فصل مشترك پليمر و پركننده است. در نقطه مقابل طول فاصله‌انداز سيلان، اثر بسيار زيادي بر برهم‌كنش‌هاي آنتالپيايي، رفتار گرانروكشسان و رفتار اصطكاكي كامپوزيت‌ها دارد. داده‌هاي ضريب اصطكاك نشان مي‌دهد، مدول اتلاف در پيش‌بيني رفتار اصطكاكي متغيري كنترل‌كننده است.