سنتز و شناسايي كوپليمرهاي برپايه ليگنين بومي و آكريل آميد به روش پليمرشدن راديكالي پيوندي

ليگنين پس از سلولوز، فراوان‌ترين پليمر طبيعي موجود در جهان است كه اصلاح شيميايي آن بهترين راه براي بهبود خواص اين ماده به منظور استفاده در سنتز مواد شيميايي و پليمري است. از ميان مونومرهايي كه تاكنون براي اصلاح ليگنين استفاده شده‌اند، آكريل‌آميد (AAm) بازده بيشتري در كوپليمرشدن پيوندي داشته است. در پژوهش حاضر، ليگنين بومي مصرفي با استفاده از كلريدريك اسيد (HCl) به روش رسوب‌دهي اسيدي از مايع سياه حاصل از صنعت كاغذسازي استخراج و سپس با انحلال در تتراهيدروفوران خالص‌سازي شد. اصلاح شيميايي ليگنين با مونومر آكريل آميد در مجاورت آغازگرهاي مختلف شامل هيدروژن پراكسيد (H2O2)كلسيم كلريد (CaCl2)، هيدروژن پراكسيدآهن (II) كلريد (FeCl2)، آمونيوم پرسولفات (APS)، پتاسيم پرسولفات (KPS)، پتاسيم پرسولفاتآمونيوم آهن (II) سولفات 6 آبه (AFS.6H2O) و سريك آمونيوم نيترات (CAN)نيتريك اسيد (HNO3) بررسي شد. سپس، كوپليمرهاي پيوندي با روش‌هاي طيف‌سنجي زيرقرمز تبديل فوريه و رزونانس مغناطيسي هسته پروتون شناسايي شدند. بيشترين و كمترين درصد تبديل مونومر با استفاده از آغازگرهاي مختلف در گروه كوپليمرهاي سنتزي روي ليگنين، به  ترتيب مربوط به سامانه‌هاي آمونيوم پرسولفات با مقدار %94.32 و پتاسيم پرسولفات با مقدار %77.83 بود. از ميان انواع آغازگرهاي استفاده شده فقط سامانه‌ اكسايش كاهش هيدروژن پراكسيدكلسيم كلريد در دماي 30 درجه سلسيوس به بازده پيوندزني %100 و بدون تشكيل هيچ گونه زنجير هوموپليمر آزاد منجر ‌شد، درحالي كه در مجاورت ساير سامانه‌ها، زنجيرهاي هوموپليمر آزاد نيز افزون بر زنجيرهاي كوپليمر پيوندي تشكيل شدند. نتايج نشان داد، در مجاورت سامانه CAN/HNO3، واكنش پيش نمي‌رود.