سازوكارهاي نظارت بر رعايت تعهدات و اجرا در موافقت‌نامه پاريس

Supervision Mechanisms on Compliance and Implementation in the Paris Agreement

موافقت‌نامه پاريس، سيستم نظارتي را وضع كرده است كه براي تضمين اجراي مؤثر مقررات خود و نيز ارزيابي پيشرفت جمعي در جهت اهداف بلندمدت موافقت‌نامه ضروري است. اين سيستم در قالب اطلاع‌رساني، شفافيت، همكاري و مساعدت به‌ عنوان بخشي از عنصر بالا به پايين ساختار دوگانه موافقت‌نامه عمل مي‌كند. سيستم نظارتي موافقت ­نامه به دو روش 1) دريافت اطلاعات از طريق پايش، گزارش‌دهي و راستي­ آزمايي و 2) ايجاد سازكار ارتقاي رعايت و تسهيل اجراي تعهدات عمل مي ­كند. در روش اول، تمامي تعهداتي كه دولت ­ها به‌صورت متمايز و بنا بر ظرفيت­شان بر عهده گرفته ­اند، شفاف‌سازي و پيشرفت جمعي آن­ها در بررسي جامع جهاني ارزيابي مي­­ شود. در روش دوم، سازكار ارتقاي رعايت و تسهيل اجراي تعهدات، به ­ترتيب به بررسي عدم رعايت تعهدات الزام ­آور و عدم اجراي تعهدات غير الزام ­آور توسط دولت­ هاي عضو در موافقت ­نامه مي ­پردازد. پژوهش حاضر به روش دگماتيك قواعد حقوقي موجود را در مورد رعايت و اجراي تعهدات موافقت ­نامه پاريس، بررسي و تحليل مي­ كند. نتايج پژوهش حاضر با توجه به نوع تعهدات در موافقت­ نامه پاريس، غيرخصمانه و غيرتنبيهي ­بودن اقدامات آتي در سازكارهاي اجرايي را اثبات مي­ كند و نشان مي ­دهد پيوستن به موافقت­ نامه پاريس، سبب برقراري تحريم­ هاي جديد عليه ايران نمي­ شود.

Paris Agreement has developed a Supervisory System that is necessary for ensuring effective implementation of its provisions and also assessing collective progress towards its long-term goals. This system acts in the framework of communication, transparency, cooperation,and contribution as the top-down component of the binary structure of the agreement. This supervisory system operates in two approaches: 1) receiving information through Monitoring, Reporting, Verification (MRV) and 2) developing a mechanism for promoting compliance and facilitating implementation. In the first approach, all obligations taken by States on a differentiated basis and according to their different capabilities will be transparent and their collective progress will be assessed in global stocktake and in the second approach, the mechanism will examine non-compliance to legally binding obligations and non-implementation of non-binding obligations by parties to the agreement. The present study will analyze the existing legal provisions on compliance and implementation in the Paris Agreement based on dogmatic method. Considering the type of obligations in the Paris Agreement, the results prove future actions in compliance mechanism not being adversarial and punitive and indicate that joining the Paris Agreement would not result in imposing new sanctions against Iran.