ابن ميمون و روش مواجهه با آيات تشبيهي كتاب مقدس

Maimonides and his approuch to anthropomorphic verses of the bible

از مهم ترين دغدغه هاي فيلسوفان يهودي در قرون وسطي مسئلۀ مواجهه با آيات تشبيهي كتاب مقدس و تفسير آنها بود.اين موضوع به ويژه براي يهودياني كه در قلمرو حكومت اسلامي زندگي ميكردند اهميت بيشتري داشت چرا كه برخي از مسلمانان يهوديان را اهل تشبيه ميدانستند.بنابر اين انديشمندان يهودي مي كوشيدند آيات تشبيهي را به شيوه اي تفسير كنند كه با تعالي و بي همتايي خداوند سازگار باشد.در ميان اين فيلسوفان ابن ميمون كه از معروف ترين چهره هاي تاريخ يهوديت به شمار مي آيد به شيوه اي نوين به بررسي وتفسير آيات تشبيهي كتاب مقدس پرداخت.او با تاكيد بر يگانگي و تعالي خداوند در مواجهه با آيات تشبيهي روش تاويل را برگزيد.ابن ميمون كوشيد معناي واقعي كلمات به كار رفته در باره خداوند را تعريف كرده وآن را با كلمه اي متعالي و متافيزيكي منطبق سازد.ابن ميمون با بررسي كلمات دو پهلو به اين نتيجه رسيد كه آن دسته از كلماتي كه به صورت مشترك ميان خدا و انسان به كار مي روند تنها به صورت مشترك لفظي استفاده مي شوند چرا كه هيچ سنخيتي ميان خدا و مخلوقات وجود ندارد.

Encounter with the anthropomorphic verses of the Jewish Holy Scripture and its interpretation has been of concern to the Jewish philosophers in the Middle Ages. This issue has been of more importance especially for the Jews living in the Islamic jurisdiction because of the Muslims considered the Jews as anthropomorphist. Thus, the Jewish scholars attempted to interpret the anthropomorphic verses in such a way as to be compatible to the Transcendence and Uniqueness of God. From among these philosophers, Maimonides (Ibn Maimūn), who has been regarded as the most renowned figures of Jewish history, has undertaken to study and interpret the anthropomorphic verses of the Old Testament in a new way. With an emphasis on the Uniqueness and Transcendence of God, he chose the ta’wīl method in the encounter with anthropomorphic verses. Maimonides tried to define the real meaning of the words used about God and compare it to a transcendent and metaphysical word. Studying the ambiguous words, Maimonides concluded that the common words used between God and man are used only in a homonymic form because there is no similitude between God and the creatures