چكيده فارسي :
اگرچه به تصوير كشيدن عناصر و رويدادهاي جوامع انساني به شكلي بي‌طرفانه، راست نما و واقع‌گرا، از اهداف عكاسي مستند اجتماعي است؛ اما عكس‌هاي مستند اجتماعي، صرفاً به نمايش صريح و گزارش‌گونه وقايع و رخدادهاي اجتماعي نمي‌پردازند، بلكه از جنبه صوري و معناشناختي نيز مي‌توانند توجه مخاطب را به خود جلب نمايند. ازاين‌رو و با توجه به ماهيت ارتباطي و قابليت بيانگريِ عكاسي مستند اجتماعي، مي‌توان گفت، همان‌طور كه انسان، از زبان به شيوه‌هاي مختلف بهره مي‌گيرد، و يكي از گونه‌هاي ادبي يعني نثر، نظم و شعر را مي‌آفريند، عكاس مستند اجتماعي نيز با امكانات و قابليت‌هاي ابزار بياني خود، مي‌تواند عكس‌هايي با كاركردها و كيفيت‌هايي شبيه گونه‌هاي ادبي خلق نمايد. ازاين‌رو، تقسيم بندي عكس‌هاي مستند اجتماعي بر اساس گونه‌هاي ادبي، هدف اين پژوهش است. به فرض وجود شباهت ميان عكس‌هاي مستند اجتماعي و گونه‌هاي ادبي، اين پرسش مطرح مي‌شود كه: عكاس، به‌واسطه چه عواملي مي‌تواند عكس‌هايي شبيه گونه‌هاي ادبي خلق نمايد؟ روش پژوهش، توصيفي- تحليلي و تطبيقي و شيوه جمع‌آوري اطلاعات، كتابخانه‌اي است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه، خصلتِ اصليِ هركدام از گونه‌هاي ادبي، در عكس‌هاي مستند اجتماعي قابل شناسايي است؛ بدين شكل كه، برخي عكس‌ها مانند نثر، كاركردي ارجاعي دارند و اطلاعاتي به مخاطب عرضه مي‌كنند، گروهي، شبيه نظم، به‌واسطه صورت خود، حظي بصري مي‌بخشند و دسته‌اي ديگر، همچون شعر، كيفيتي مبهم دارند و مخاطب را به تأمل و تفكر وا‌مي‌دارند. بر اين اساس، عكس‌هاي مستند اجتماعي را مي‌توان در قالب عكس‌هاي نثرگونه (گزارش‌گرايانه)، نظم‌گونه (فرم‌گرايانه) و شعرگونه (معناگرايانه)، تقسيم‌بندي كرد. قاب و لحظه گرفتن عكس، از عوامل اصلي در خلق هركدام از اين عكس‌ها هستند.
چكيده لاتين :
Although portraying elements and events of human society in an impartial, factual, and realistic way is one of the objectives of social documentary photography; however, such photographs don’t just serve to explicitly present and narrate social occurrences, but they can also attract the audience’s attention via their form and semantics. Hence, considering the communicative nature and expression capability, it can be stated that just the same way that mankind employs language in different methods and creates literary genres (prose, poetry, and song), social documentary photographer can also generate photographs similar to literary genres in terms of quality through using capabilities and expressive tools of his medium. Therefore, this study aims to categorize social documentary photographs based on literary genres (prose, poetry, and song). Assuming that there are similarities between literary genres and social documentary photography, the question arises that “using what elements the photographer can create photographs similar to literary genres?” The results of the study, conducted using descriptive-analytical method of research through desk study of library resources, demonstrate that the main characteristic of each of the literary genres (prose, poetry, and song) are noticeable in social documentary photographs in the way that some of them, like prose, hold a referential function and provides information to the audience; others, such as poetry, create a sense of pleasure due to their forms while others, like song, have an obscure quality thus making the audience deliberate upon. Consequently, social documentary photographs can be categorized as prose-like photographs (information-oriented), poetry-like (form-oriented), and song-like (meaning-oriented). Photograph's frame and the moment of taking it are the main elements in the creation of each of the photographs.
