مروري بر خواص مكانيكي و ريزساختاري كامپوزيت‌هاي زمينه آلومينيمي تقويت‌شده باذرات سراميكي، توليدشده با فرآيندهاي تغييرشكل پلاستيك شديد

كامپوزيت‌هاي زمينه فلزي دسته‌اي از مواد مي‌باشند كه داراي كاربردهاي وسيع و گوناگوني از قبيل ساختماني، سايشي و گرمايي مي‌باشند. اين نوع كامپوزيت‌ها نسبت به نقطه مقابل خود يعني فلز پايه كاربردهاي دمايي، استحكام، سفتي، هدايت حرارتي، مقاومت به سايش، مقاومت خزشي و پايداري ابعادي بهتري از خود نشان مي‌دهند. در اين پژوهش به بررسي روش‌هاي ساخت كامپوزيت‌هاي زمينه آلومينيمي تقويت شده با ذرات سراميكي به‌ويژه فرآيندهاي تغيير شكل پلاستيك شديد مبتني بر نورد پرداخته شده است. تمركز اصلي اين پژوهش، بررسي خواص ريزساختاري، مكانيكي و مكانيزم‌هاي حاكم بر اين نوع كامپوزيت‌ها كه با دو روش نورد تجمعي و نورد تجمعي متقاطع توليد شده‌اند است. نتايج پژوهش‌هاي انجام شده نشان داد كه در پاس‌هاي ابتدايي كامپوزيت‌هاي فراوري شده داراي توزيع مناسبي از ذرات تقويت‌كننده نيستند ولي با افزايش پاس، توزيع ذرات بهبود يافته و ذرات تقويت‌كننده در جهات طولي و عرضي توزيع مي‌شوند. استحكام كششي و ريزسختي تقريبا روال مشابهي دارند به گونه‌اي كه رفته رفته با افزايش ميزان كرنش اعمالي و بهبود توزيع ذرات هر دو افزايش مي‌يابند اما ازدياد طول در پاس‌هاي ابتدايي به سبب توزيع نامناسب ذرات، تخلخل و ذرات خوشه‌اي ابتدا افت و سپس با رفع اين عيوب و توزيع مناسب بهبود مي‌يابد. البته خواص مكانيكي و ريزساختاري در روش نورد تجمعي متقاطع مطلوب‌تر مي‌باشد. همچنين مكانيزم‌هاي حاكم بر اصلاح ريزساختار در كامپوزيت‌هاي فرآوري شده با استفاده از فرآيندهاي برپايه نورد، تشكيل حلقه‌ي اوروان، نقش ذرات تقويت‌كننده، اختلاف در ضريب انبساط حرارتي زمينه و تقويت‌كننده و غيره مي‌باشد.