نقش و كاربرد ابزارهاي اقتصادي در كاهش آلودگي‌هاي محيط‌زيست

انتشار گازهاي گلخانه‌اي ناشي از مصرف انرژي، طي سال هاي اخير، در ايران و جهان افزايش قابل‌ توجهي داشته است. افزايش تقاضاي جهاني انرژي از سوخت‌هاي فسيلي نقش مهمي در روند صعودي انتشار CO2 دارد. با بسط و گسترش معضلات محيط‌ زيستي ناشي از فعاليت هاي بشر مشخص شده است كه فعاليت هاي اقتصادي بدون توجه به محدوديت‌هاي محيط زيست نمي توانند ادامه پيدا كنند. به همين دليل استفاده از ساز و كارهاي بازار و ابزارهاي اقتصادي و همچنين قانون و مقررات براي استفاده عقلايي از مواهب منابع طبيعي در كانون توجه بسياري از دولت‌هاي جهان قرار گرفته است. طبق مطالعات گذشته، ابزارهاي اقتصادي كارآمدترين راه‌ حل را براي كنترل و كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي ارائه مي دهند كه دو فرم اصلي اين ابزارها شامل ماليات بر آلودگي و مجوزهاي قابل‌مبادله مي‌شود. روش تحقيق مورد استفاده در اين مقاله بيشتر اسنادي- تحليلي است كه سعي بر آن شده است با توجه به اسناد و قوانين و مقررات به ضرورت و نقش ابزارهاي اقتصادي در كاهش آلودگي‌هاي محيط‌زيست تاكيد شود. در واقع در اين تحقيق مفاهيم و ابزارهاي اقتصادي مؤثر در كاهش آلودگي‌هاي محيط‌ زيستي مورد بحث و بررسي قرار گرفته و به نقش اين ابزارهاي اقتصادي در نيل به كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي و جايگاه آن‌ها در نظام برنامه ريزي كشور پرداخته شده است.

فاقد چكيده مي باشد