ميقات موسي در قرآن

Moses’ Mīqāt in Quran

هنگامه تقرب به پروردگار در اصطلاح عارفان قرآن‌پژوه «ميقات» نام دارد، ميقات حضرت موسي در سوره اعراف طي دو قالب «ساختاري: گزارش ميقات مقدماتي به مدت سي شب و تكميلي به مدت ده شب» در آيه 142 از سوره اعراف، و مرحله محتوايي گزارش «تقاضاي رؤيت توسط موسي و پاسخ پروردگار» در آيه 143 از همين سوره، مطرح شده است. در اين رابطه سه ديدگاه 1- تقاضاي ديدار حسي يعني رؤيت پروردگار با چشم سر به نيابت از قومش، 2- تقاضاي ديدار حسي يعني رؤيت پروردگار با چشم سر براي خودش، 3- تقاضاي ديدار شهودي بي واسطه براي خودش، مطرح شده ولي با توجه به شأن پيغمبري و قرائن قرآني از جمله نزول عذاب آسماني «صاعقه» در پي درخواست ديدار حسي توسط قومش، هرگز آن حضرت تقاضاي ديدار حسي به نيابت از قوم و يا براي خودش نداشته؛ بلكه با توجه به اينكه قبلاً از شهود با واسطه در شنيدن ندايي از درخت در كوه طور بهرمند شده بود در ميقات تقاضاي ديدار شهودي بي واسطه از پروردگار نمود كه با توجه به نداشتن ظرفيت لازم براي ديدار شهودي بي واسطه، خداوند بر كوه تجلي نمود و موسي مدهوش گرديد.

Occasion of approaching Lord is called “Miqat” for gnostic. Moses’ Miqat in Aa’raaf Surah in two forms: “structural: a report on basic Miqat in 30 nights and additional in ten nights” in Verse No. 142 of Aa’raaf Surah and the content stage of the report: “asking for Meeting Allah by Moses and Lord’s reply” in Verse No. 143 of mentioned Surah. Three viewpoints are discussed in this regard: 1- asking for meeting Lord by physical eyes on behalf of his tribe. 2- asking for meeting Lord by physical eye for himself. 3- asking for intuitive meeting with no agent for himself; according to his Prophetical dignity and Quranic witness such as “thunderbolt” as Divine doom, he had never asked for meet Lord intuitively and on behalf of his tribe. Based on his insufficient capability for meeting Lord, Allah manifested on a mountain with no agent and Moses got mad and fainted.