تفسير آيات انسان‌شناسي و نقش آن در شناخت درماني افسردگي

A Commentary of Anthropological Verses with Regard to Its Part in Cognitive Therapy of Depression

در اين پژوهش به تفسير و تحليل آيات انسان‌شناسي قرآن براي استنباط آموزه‌هايي پرداخته شده كه مي‌تواند جايگزين مناسبي براي انحراف‌هاي شناختي افسرده‌ساز شود. اين آموزه‌ها فرد را به جايگاه واقعي و ارزشمند خود در جهان آفرينش آگاه نموده تا به افكار منفي ناشي از خودكم‌بيني دچار نگردد. همچنين با معرفي ويژگي‌هاي نوعي و فردي انسان، به او شناخت دامنه تاثير اختيارات خود در رخدادها را مي‌آموزد تا بر اساس آن از پنداره‌هاي شخصي‌سازي رخدادها بپرهيزد. افزون بر اين آگاهي و باور به اين آموزه‌ها، انتظارات فرد را با توانمندي‌هاي خود و ديگران هماهنگ ساخته، او را از انگاره بايدها و نبايدها مي‌رهاند. رويكرد شناخت درماني افسردگي در تفسير آيات انسان‌شناسي، رهاورد ويژه اين پژوهش در حوزه تفسير و قرآن محور بودن آموزه‌ها در درمان اين اختلال شخصيتي، رهيافتي نو در حوزه علم روان‌شناسي باليني و مشاوره است.

The current research is an attempt to inquire into the anthropological verses of Quran to infer the teachings interchangeable with cognitive deviations giving birth to depression. These teachings advise man of his eminent position in the universe and, as a result, such a man would not be plagued with negative thinking of self-underestimation. Again, introducing human special predispositions, the teachings provide him/her with a part of knowledge to the extension of option to control and manipulate the events, upon which one shuns the ego-centric interpretation of events. Furthermore, believing in the teachings and accepting them as true, the expectations and abilities would strike a balance as a result of which man sees him/herself free from the cases of ‘ought to’ and ‘ought not’. The cognitive approach to depression based on the anthropological verses of Quran is a new finding in the field of commentary. In addition, these Quran-based findings are a new solution to the personality disorder in the field of clinical psychology and counseling.