نقد و بررسي ادعاي دلالت آيه «يدبر الامر» بر پايان دين اسلام

A Critical Study on the Claim Taking Meaning of the Verse “He Directeth the Ordinance” as Referring to the End of the Islam

بهره‌گيري از آيات الهي كتب مقدس، از مهم‌ترين شگرد‌هاي فرقه‌هاي انحرافي است. اين بهره‌گيري به جهت موجه جلوه‌ دادن عقايد فرقه‌اي، با سوء‌ استفاده از جايگاه آيات الهي نزد معتقدين است كه اغلب با تفسير به رأي و تأويل بدون دليل آيات الهي همراه است. بهائيت آيه 5 سوره سجده را در جهت اهداف فرقه‌اي، دال بر پايان دين اسلام و دليلي بر تثبيت ادعاي علي محمد شيرازي و بشارتي بر ظهور وي دانسته است. مقاله پيش رو با روش توصيفي تحليلي اين ادعاي بهائيت را مورد بررسي قرار داده است. يافته‌هاي تحقيق بر آن است كه تأويلات بهائيت بر آيه مذكور با ظاهر الفاظ آيه، هيچ تناسبي نداشته و هيچ قرينه‌اي نيز بر آن وجود ندارد و از آنجا كه اين توجيه به جهت مستندسازي فرقه‌اي انجام پذيرفته، «تفسير به رأي» است و اشكال‌هاي متعدد ديگري مانند تناقض‌گويي، كپي‌برداري و استنادات غير علمي بر اين مدعا وارد است.

Taking advantages of divine verses from holy books is one of the most important techniques of the deviant denominations. This exploitation to justify the sectarian beliefs includes misuse of the position of the divine verses before the believers that is often along with subjective and reasonless interpretation of the divine verses. In line with sectarian purposes, Baha’ism considers that verse 5 of Surah As-Sajda points to the end of Islam religion and a reason for Alimohammad Shirazi’s claim and an enunciation on his emergence. Having an analytico-descriptive approach, this paper has investigated this claim of Baha’ism. The findings of the study show that there is not a relation between Baha’ism interpretation of the mentioned verse and its words, neither there is evidence on that. Accordingly, since this justification is carried out because of sectarian documenting, it is a “subjective interpretation” and this claim is faced with many other problems such as contradictions, copying, and unscientific citations.