جدال نظري كارل لُويت و هانس بلومِنبِرگ «دوران جديد» به مثابه «دنيوي شدنِ آخرت انديشي» يا «دنيوي شدن از راه آخرت انديشي»

Theoretical quarrel by Karl Löwith and Hans Blumenberg: The Modern Age as 'Secularization of Eschatology' or 'Secularization by Eschatology

در نيمه‌ي نخست سده‌ي بيستم، سرخوردگي‌هايي بسيار به جهت فروپاشي ارزش‌هاي مسيحي و همچنين ايده آل پيشرفت در اروپا بروز كرد كه موجب بازانديشي و جدال نظري درباره‌ي ماهيت و بنيان‌هاي دوران جديد و نسبت آن با قرون‌وسطاي مسيحي شد. اين تلاش‌ها قضيه‌اي را در كانون بحث‌ها قرار داد كه با عنوان «دنيوي شدن» شناخته مي‌شود. ازهمين رو، درباره‌ي نسبت دوران جديد با قرون‌وسطا دو مبناي «گسست و پيوست» مطرح گرديده است كه ذيل قضيه‌ي دنيوي شدن، نظريه‌هاي «دنيوي شدنِ آخرت انديشي» و «دنيوي شدن از راه آخرت انديشي» شكل‌گرفته‌اند. كارل لُويت و هانس بلومِنبِرگ نمايندگان بارز اين دو نظريه‌اند كه جدال نظري ايشان در اين خصوص واجد اهميت بسيار است. در اين مقاله تلاش شده است تا ديدگاه‌هاي متفاوت در خصوص فرايند «دنيوي شدن» در اروپا با تأكيد بر مواضع كارل لويت و هانس بلومنبرگ، ارائه و زمينه‌ي پژوهش‌هاي آتي درباره‌ي انديشه‌ي ايشان را فراهم آورد.

The first half of the twentieth century, the disappointments emerged due to the collapse of Christian values as well as the ideal of progress in Europe, which led to a rethinking of the foundations of the Modern age and its relation to the Christian Middle ages. These efforts put the issue at the core of the debate, known as 'Secularization'. About the relation of the Modern age and the Middle ages through the secularization, there are two bases: 'Continuity and Discontinuity', and two important theories about it are theories that, in opposition to each other, the Modern age is 'Secularization of Eschatology' or 'Secularization by Eschatology'. The prominent representatives of these two theories are Karl Löwith and Hans Blumenberg. Accordingly, in this article, by categorizing different positions on the secularization category, we identify Löwith and Blumenberg's positions within this category, then, analyze the arguments of Löwith and Blumenberg.