نقش رسانه‌هاي تصويري در پيشگيري و بروز جرايم خشونت‌آميز

بدون عنوان

در اين مقاله تلاش‌هايي براي بررسي نقش رسانه‌هاي تصويري در بروز جرايم خشونت‌آميز صورت گرفته است. مقالۀ حاضر به شيوۀ توصيفي ـ تحليلي به دنبال پيدا نمودن ارتباط بين تأثير تماشاي فيلم و سريال‌هاي خشونت‌آميز و جرائم است. مسألۀ اصلي اين مقاله اين است كه علل بروز خشونت در رفتار افراد جوامع چيست؟ رسانه‌ها تا چه اندازه در بروز جرايم خشونت آميز مي‌توانند موثر باشند؟ مصاديق جرايم خشونت-آميز چيست؟ باتوجه به مطالعات انجام شده در اين مقاله بايد اذعان نمود كه عللِ متفاوتي در بروز رفتارهاي خشونت‌آميز وجود دارد كه از جمله مهم‌ترين آن‌ها مي‌توان به فشارهاي محيطي، كمبودهاي مادي، ناكامي‌ها و سرخوردگي‌ها، عوامل اقليمي، و در كنار علل ياد شده به زمينه‌هاي يادگيري خشونت توسط افراد در محيط خانواده توجه كافي نمود تا بتوان به اقدامات پيشگيرانه‌ي موثري در زمينه دست پيدا نمود. همچنين با توجه به نظريات تبيين‌كننده‌ي خشونت رسانه‌اي مي‌توان اذعان نمود كه رسانه‌ها با نمايش فيلم‌هاي خشونت‌آميز مي‌توانند موجبات بروز خشونت را فراهم آورده و جهاني خشن، ناامن و پرمخاطره را تكوين بخشند. آنچه آشكار است اين كه رسانه‌ها همانطور كه در ايجاد امنيت نقش ايفا مي‌كنند امكان دارد با توليد انبوه فيلم‌هاي خشونت‌آميز و انتشارِ گسترده‌ي اخبار جرم و جنايت، خشونت و ناامني، سبب انتقال تجارب و فنونِ ارتكاب جرم به كل مردم ‌شوند. بر اين اساس به نظر مي‌رسد كه رسانه‌ها به نوعي به طور مستقيم خودآگاه يا غيرمستقيم و ناخودآگاه در ترويج خشونت، جرم و جنايت و انحرافات اجتماعي دخيل هستند. يكي از مشكلاتي كه در روند توليد برنامه‌هاي رسانه‌اي وجود دارد، عدم تطابق برنامه‌ها با نياز روزِ جامعه است در حقيقت توسعه‌ي فرهنگ مبتني بر خشونت در ساخت برنامه‌هاي رسانه‌ها، نه به دليل نياز جامعه، بلكه بيشتر به دليل تقليد از فرهنگ رسانه‌اي جهاني و به ويژه غربي است؛ بنابراين شايسته است به منظور پيشگيري از جرايم خشونت‌آميز در توليد و تدوين برنامه‌هاي رسانه‌اي، مقتضيات فرهنگي و روحيات جمعي افراد جامعه در نظر گرفته شود.

فاقد چكيده