پاسخ سايتوكاين ها به يك ماه قطع فعاليت ورزشي در مردان تمرين كرده و داراي اضافه-وزن

Cytokines response during a month of detraining in trained and overweight men

سابقه و هدف سازگاري هاي فيزيولوژيكي ناشي از تمرين ورزشي در اثر قطع فعاليت ورزشي كاهش مي يابد، اما داده ها درخصوص مقايسه اثر قطع فعاليت ورزشي متعاقب انواع مختلف تمرين محدود است. بنابراين، هدف پژوهش حاضر اثر قطع فعاليت ورزشي بر ميزان سايتوكاين ها در مردان داراي اضافه وزن و تمرين كرده هوازي و مقاومتي بود. مواد و روش ها در مطالعه نيمه تجربي حاضر 19 مرد تمرين كرده (25 تا 38 سال) بر اساس نوع تمرين در گروه هاي مقاومتي (10 نفر) و هوازي (9 نفر) قرار گرفتند. گروه ها بر اساس سطح فعاليت بدني، سن و شاخص توده بدن يكسان سازي شدند. آزمودني ها به مدت يك ماه از انجام هرگونه فعاليت ورزشي اجتناب كردند. از همه آزمودني ها پيش و پس از يك ماه قطع فعاليت ورزشي نمونه خون براي سنجش غلظت سرمي اينترلوكين-10 IL-10، IL-17A و IL-20 گرفته شد. نتايج پس از 4 هفته قطع فعاليت ورزشي درصد چربي بدن و اندازه محيط كمر در گروه هاي تمرين كرده مقاومتي و هوازي به طور معني داري افزايش يافت. اين در حالي بود كه حداكثر اكسيژن مصرفي در اين گروه ها به طور معني داري كاهش داشت براي همه متغيرها، (0/05P). نتيجه گيري به نظر مي رسد نتايج منفي يك ماه قطع فعاليت ورزشي در مردان تمرين كرده مقاومتي (افزايش IL-17A) بارزتر است.

Background: Training-induced physiological adaptations reduced during detraining, but researches are limited about the comparison of the effects of detraining after different types of training. Thus, the aim of this study was to compare the effects of one month detraining on cytokines concentrations in aerobic- (AT) and resistance trained (RT) and overweight men. Materials and Methods: In this quasi-experimental study, 19 trained men (25-38 years) were assigned to RT (n=10) and AT (n=9) groups, based on the types of training. The groups were matched by the physical activity level, age and body mass index. The subjects avoided to perform any exercises for a month. All subjects were taken blood samples to measure serum levels of interleukin (IL)-10, IL-17A, and IL-20 before and after the detraining period. Results: After 4 weeks of detraining, body fat percentage and waist circumference increased significantly in the AT and RT groups, while the maximal oxygen consumption in these groups was significantly decreased (for all variables, P<0.05). The concentration of IL-17A (P=0.049) showed a significant increase only in the RT group; however, no significant differences were noted for IL-10 and IL-20 concentrations in response to the detraining period in both groups (both, P>0.05). Conclusion: It seems that the negative effects caused by one month of detraining are more prominent in the RT group (increase in IL-17A).