چكيده فارسي :
دگرديسي جامعه صنعتي به جامعه اطلاعاتي از دهه 1970 و به تبع آن ظهور و توسعه سازمان هاي دانش بنيان موجب شد تا سازمان‌ها و محيط‌هاي كار به عنوان عرصه‌هايي ارزشمند براي يادگيري و توسعه كاركنان به رسميت شناخته شوند. بر همين اساس امروزه عناويني چون يادگيري محيط كار و برنامه درسي محيط كار واژه‌هاي چندان غريبي محسوب نشده و نمايانگر پژوهش‌هاي گسترده‌اي هستند كه ابعاد مختلف يادگيري در سازمان‌ها را مورد واكاوي قرار داده‌اند. اين مقاله با درك اهميت محيط كار به عنوان زمينه‌اي ارزشمند جهت يادگيري و توسعه، تلاش دارد تا بر مبناي رويكرد هيوتاگوژي (يادگيري خودفرمانگر) الگويي را جهت برنامه‌ريزي درسي در محيط كار عرضه دارد. پژوهش حاضر را از حيث روش شناختي مي‌توان در زمره پژوهش‌هاي نظريه‌اي در حوزه مطالعات برنامه درسي محسوب نمود كه هدف آن ارائه الگوئي نو در اين حوزه مي‌باشد. براي اعتباربخشي الگو سعي شده است از نظرات خبرگان اين عرصه بهره‌برداري شده و در عين حال عناصر الگو به طور دقيق با مباني نظري، مفروضه‌ها و اصول ادعايي انطباق داده شوند. به طور خلاصه مولفه هاي اصلي اين الگو عبارتند از: تحليل چهارسطحي (S3M Analysis) يا آگاهي محيطي، هدف گذاري سه سطحي(SPL)، خودآگاهي، تدوين فرصت هاي يادگيري چهارگانه (AVST)، و ارزشيابي توانمندساز. اين مولفه ها تحت يك چتر سه عنصري(همگويي، همكاري، همفكري) اجرا مي شوند.
چكيده لاتين :
In the last couple of decades, workplaces have been recognized as a fertile and valuable ground for learning and developing human resources. Hence, workplace learning and workplace curriculum are no longer deemed as strange concepts, and on the contrary, indicate vast interests in research on learning in various enterprises. Recognizing the importance of workplace as an invaluable ground for learning and development, this paper draws upon heutagogy (self-determined learning) to propose a prescriptive model for workplace curriculum development. To this end, first the theoretical foundation of the model is described. Afterwards, the principles and assumptions underlying the model are explained in summary. Moreover, the five elements of this non- linear model are described and justified as S3M analysis; SPL formulation; self- awareness; AVST learning opportunities; Empowerment evaluation, monitoring, and feedback, while the 3-elemented umbrella overheading the model is also briefed. Finally, the advantages and limitations of HWCDM are discussed. Methodologically, this study may be considered as theoretical inquiry' as it aims at proposing a new prescriptive model in curriculum studies. For initial validation, the model has been discussed with academic informants and field practitioners and modified by their inputs, while it was continuously juxtaposed with and adapted to its underlying theory, principles, and assumptions
