ارائۀ مدل بهينه‌سازي شبكۀ توزيع پايدار دارو و استفاده از الگوريتم‌هاي تكاملي چندهدفه براي حل آن (مورد مطالعه: شركت توزيع داروپخش)

صنعت داروسازي در ايران دچار مشكلاتي مانند توزيع و زمان‌بندي نامناسب دارو است كه موجب به‌موقع نرسيدن دارو به بيماران و يا از طرف ديگر حجم عظيم داروهاي تاريخ گذشته شده است. همچنين توجه به مسائل زيست‌محيطي و اجتماعي در كنار مسائل اقتصادي رويكرد جدي براي رسيدن به توسعۀ پايدار است. در اين مقاله براي توزيع دارو در سطح كشور با‌توجه‌به ميزان تقاضا، توابع هدف اقتصادي، زيست‌محيطي و اجتماعي‌ در نظر گرفته شده است. هدف اين پژوهش طراحي مدلي نوين براي شبكۀ توزيع دارو منطبق با شرايط كشور است. نوآوري اين مقاله نسبت به ساير پژوهش‌هاي ديگر داشتن تابع هدف اجتماعي مدل است كه انبارهاي محلي در مناطق با درصد بيكاري بيشتر انتخاب مي‌شوند و اين امر موجب ايجاد اشتغال در مناطق محروم‌تر مي‌شود. براي اعتبارسنجي، مدل پيشنهادي در شركت داروپخش اجرا شده است. اين مدل Np-hard است و براي به دست آوردن جبهۀ جواب از الگوريتم‌هاي تكاملي سه‌هدفه و سپس تنظيم پارامتر با روش طراحي آزمايش‌هاي تاگوچي استفاده شده‌ است. شركت‌هاي توزيع‌كنندۀ دارو با استفاده از اين مدل قادر به تصميم‌گيري‌هاي استراتژيك (تعيين مكان‌هاي توزيع اصلي و محلي دارو) و تاكتيكي (ميزان جريان دارو در شبكه) با كمترين هزينه و زمان، ايجاد اشتغال در مناطق محروم­تر و كاهش ايجاد گازهاي خطرناك مي‌شوند.