همخواني بين بيش برانگيختگي زيستي و روان شناختي در پاسخ به رفتاردرماني شناختي (با/ بدون تكنيك هاي فراشناختي) در بيماران مبتلا به اختلال بي خوابي مزمن: طرح تك موردي با خطوط پايه ي چندگانه

Compatibility between biological and psychological hyperarousal in response to cognitive behavior therapy (with or without metacognitive techniques) in patients with chronic insomnia disorder: A multiple baselines single case

سابقه و هدف بيش برانگيختگي يكي از مكانيسم هاي آسيب شناختي اصلي در اختلال بي خوابي مزمن است. هدف از پژوهش حاضر، مقايسه ي همخواني بين بيش برانگيختگي زيستي و روان شناختي در پاسخ به رفتاردرماني شناختي و رفتاردرماني شناختي همراه با تكنيك هاي فراشناختي است. مواد و روش ها پس از ارزيابي هاي تشخيصي و بررسي ملاك هاي ورود و خروج، چهار بيمار (شامل يك مرد و سه زن؛ طيف سني: 21 تا 34) در دو گروه رفتاردرماني شناختي و رفتاردرماني شناختي به همراه تكنيك هاي فراشناختي قرار گرفتند. تمامي بيماران در شش دفعه، با مقياس برانگيختگي پيش از خواب و شاخص بازدهي خواب سنجيده شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از معناداري باليني (درصد بهبودي)، اندازه ي اثر و بهبودي تشخيصي استفاده شد. نتايج بين بيش برانگيختگي زيستي و روان شناختي در جلسات اوليه ي درمان، هم خواني خيلي كمي ديده مي شود. همخواني بين اين شاخص ها، همان طور كه جلسات پيش مي رود، بيشتر مي شود. همچنين، هر دو درمان توانستند بيش برانگيختگي زيستي و روان شناختي در مراحل پس از درمان و پيگيري 1 و 3 ماهه را، به طور معنادار كاهش دهند. اندازه اي اثر به دست آمده، بين 0/74 تا 1/93 بود. به علاوه، بازدهي خواب تمامي بيماران طي مراحل پس از درمان بين 89 تا 94 درصد و در مرحله ي پيگيري 3 ماهه، بين 88 تا 90 درصد بود. نتيجه گيري به عكس جلسات ابتدايي درمان، هم خواني بين بيش برانگيختگي زيستي و روان شناختي، در پايان درمان و پيگيري 3 ماهه افزايش يافت. هر دو درمان مي توانند به طور معناداري بيش برانگيختگي را كاهش و بازدهي خواب را افزايش دهند.

Background: Hyperarousal is one of the main pathological mechanism in chronic insomnia. This study aimed to comparing biological and psychological hyperarousal in response to cognitive behavior therapy (with or without metacognitive techniques) in insomnia patients. Materials and Methods: After taking diagnostic assessment and checking inclusive and exclusive criteria, four patients (1 male and 3 female; age 21-34) were allocated to two condition, cognitive behavior therapy (CBT) and cognitive behavior therapy with metacognitive techniques (CBT+). All of the patients were assessed six times by indirect calorimeter, pre-sleep arousal scale, and sleep efficiency (SE). The data were analyzed using clinical significant (recovery percent), effect size, and diagnostic recovery. Results: In initial sessions (session 1 to 3), we observed a little compatibility between the biological and psychological hyperarousal. As sessions of CBT or CBT+ proceed, compatibility between the biological and psychological hyperarousal increased. In addition, in post-treatment and 3 month follow-up, both the interventions decreased hyperarousal significantly. Effect sizes were between 0.74 to 1.93. Furthermore, sleep efficiency of all the patients in the post-treatment and 3-month follow-up was between 89 to 94 and 88 to 90, respectively. Conclusion: Unlike few initial sessions, compatibility between the biological and psychological hyperarousal increased at the post-treatment and 3-month follow-up. Both the treatments can decrease the hyperarousal and increase the sleep efficiency significantly.