بررسي عوامل اثرگذار بر گروه‌ هاي خسارت در بيمه محصولات كشاورزي بررسي موردي واحدهاي كم بازده زنبورداري ايران

مهمترين منابع مالي بيمه كشاورزي، مشتريان آن هستند. به همين دليل شناسايي اين مشتريان بالقوه و پيش بيني سطوح خسارت آنها، از اين جهت كه عامل سودآوري در بيمه است از اهميت بالايي برخوردار است. بر همين اساس تحقيق حاضر در پي آن است تا با تفكيك واحدهاي زنبورداري (بعنوان بخشي از مشتريان بيمه كشاورزي) از نظر خسارت و تعيين عوامل اثرگذار بر هر بخش با استفاده از الگوي لاجيت ترتيبي، الگويي براي پيش بيني خسارت مشتريان جديد براي بيمه زنبورستان‌ها ارائه دهد. بر همين اساس اطلاعات مربوط به واحدهاي زنبورداري با ميانگين توليد كمتر از 13 كيلوگرم كه در سال زراعي 90-1389 جمع آوري شده بود، به 3 گروه كم خسارت، خسارت متوسط و پرخسارت تقسيم شدند. نتايج برآورد الگوي لاجيت ترتيبي نشان داد متغيرهاي شغل مدير، تحصيلات بالاتر از ديپلم، تجربه، شركت در دوره هاي آموزشي، تعداد كندو با پوشش عايق، تأمين ملكه از مركز تهيه ملكه، نظافت زنبورستان بعد از زمستان گذراني و واكنش مناسب زنبوردار در زمان كمبود گرده اثر منفي و معني دار بر افزايش سطوح خسارت دارند. متغيرهاي حمله كنه واروا، بيماري نوزما اثر مثبت و معني داري بر افزايش سطوح خسارت دارند. همچنين زنبورستان هاي استان اصفهان در مقايسه با ساير استان ها خسارت كمتري دارند. بنابراين پيشنهاد مي شود در طبقه بندي واحدهاي زنبورداري عوامل نامبرده شده در نظر گرفته شوند.