تبيين شاخص ‌هاي پايداري و بهبود بهره‌وري منابع توليد در الگوي كشت دشت ماهيدشت استان كرمانشاه (رهيافت برنامه ‌ريزي كسري)

امروزه به سبب جلوگيري از تخريب منابع آب و خاك و كاهش خسارت‌‌هاي اقتصادي و اجتماعي آن پايداري كشاورزي و ارائه الگوهاي زراعي پايدار به يكي از اولويت‌هاي اساسي سياست‌گزاران بخش كشاورزي تبديل شده است. از اين‌رو پژوهش حاضر در راستاي معرفي الگوي زراعي مناسب جهت متعادل‌سازي مصرف كودها و سموم شيميايي، برقراري توازن ميان منابع در دسترس و وضعيت اقليمي و همچنين بهره‌برداري بهينه از آن‌ها در دشت ماهيدشت واقع در استان كرمانشاه انجام شد. براي اين منظور 263 پرسشنامه در سال 1393 به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي دومرحله‌اي تكميل گرديد و با به‌كارگيري مدل‌هاي برنامه‌ريزي كسري چندهدفه و چندهدفه فازي، الگوهاي زراعي پايدار در چارچوب محدوديت‌هاي فني توليد و خودكفايي در زمينه تامين نيازهاي علوفه‌اي وتغذيه‌اي دام و طيور دشت مورد نظر در شش سناريو مختلف ارائه شد. با توجه به نتايج بدست آمده مي‌توان اظهار داشت كه تمامي الگوهاي زراعي پيشنهادي نسبت به الگوي فعلي منطقه پايدارتر مي‌باشند. لذا پيشنهاد مي‌شود تا سياست‌گزاران با توجه به اهداف كلي و منطقه‌اي اجراي هر يك از الگوهاي زراعي پيشنهادي را در اولويت قرار دهند كه اين امر نيازمند تدوين الزامات قانوني، سياست‌هاي تشويقي و تنبيهي و به‌كارگيري مروجان كشاورزي درجهت حركت به سمت الگو‌هاي زراعي پيشنهادي مي‌باشد.