سنجش نسبي وضعيت امنيت غذايي ايران در بين كشورهاي منطقه منا (رهيافت تركيبي تحليل سلسله مراتبي و آنتروپي)

با افزايش مداوم جمعيت و توسعه استانداردهاي زندگي، نياز به مواد غذايي با سرعت شگرفي در حال افزايش است. اهميت تامين غذاي كافي از يك سو و تاكيد بر جايگاه منطقه‌اي ايران در سند چشم‌انداز 1404 كشور از سوي ديگر، سياست‌گذاران و برنامه‌ريزان كشور را بر بهبود شاخص‌هاي امنيت غذايي ترغيب نموده است. اما پيش از هرگونه برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري شناخت وضعيت فعلي كشور از لحاظ ابعاد چندگانه ناامني غذايي بسيار حائز اهميت است. لذا در پژوهش حاضر با استفاده از رويكرد تلفيقي تصميم‌گيري چندمعياره و تكنيك آنتروپي به ارزيابي جايگاه ايران در ميان كشورهاي منطقه منا طي دوره زماني 2013-2000 پرداخته شده است. براي اين منظور، ابتدا وزن معيارهاي مختلف از طريق بكارگيري روش آنتروپي محاسبه گرديد، سپس با استفاده از تحليل سلسله مراتبي به رتبه‌بندي كشورها پرداخته شد. نتايج نشان مي‌دهد كه ايران از لحاظ امنيت غذايي در جايگاه چهاردهم كشورهاي منطقه منا قرار دارد. همچنين نتايج حاكي از وجود همبستگي مثبت ميان امنيت غذايي با توليد ناخالص داخلي سرانه، آزادسازي تجاري و مكانيزاسيون بخش كشاورزي و همبستگي منفي ميان اين متغير با جمعيت و نابرابري توزيع درآمد مي‌باشد. بنابراين پيشنهاد مي‌گردد دولت از طريق حذف موانع تجارت و رفع تحريم‌ها، همچنين تشويق مكانيزاسيون در بخش كشاوزي و توجه بيشتر به وضعيت معيشت اقشار كم درآمد در جهت ارتقا شاخص امنيت غذايي كشور اقدام كند.