تحليل عوامل پايداري كشاورزي و منابع طبيعي در استان آذربايجان شرقي

به كارگيري بي‌رويه نهاده‌هاي توليد به منظور افزايش عملكرد طي دهه‌هاي اخير و در نتيجه تخريب محيط‌زيست، اهميت توجه به پايداري كشاورزي و استمرار توليد همراه با حفظ منابع طبيعي را دو چندان كرده است. در اين راستا پژوهش حاضر نيز به تحليل و تبيين عوامل اصلي پايداري كشاورزي و منابع طبيعي استان آذربايجان شرقي با استفاده از تحليل عاملي مي‌پردازد. داده‌ها و اطلاعات مورد نياز مطالعه با مراجعه به مراجع گوناگوني نظير سازمان جهاد كشاورزي، سازمان آب منطقه‌اي استان آذربايجان شرقي و سالنامه‌هاي آماري استان و شهرستان‌ها جمع‌آوري شد. نتايج مطالعه نشان داد كه 5 عامل بقاي اجتماعي، حمايت‌هاي زيربنايي، بقاي اقتصادي، بقاي زيست‌محيطي و عمليات كشاورزي پايدار محور كه از 16 شاخص تشكيل شده‌اند، بيش از 70 درصد واريانس عوامل پايداري كشاورزي و منابع طبيعي استان آذربايجان شرقي را تبيين مي‌كنند. با توجه به نتايج پيشنهاد ميشود با اتخاذ سياست‌هايي در جهت بهبود كيفيت زندگي در مناطق روستايي و نيز افزايش امكانات و خدمات روستا نظير امكانات بهداشتي و آموزشي در جهت بقاي اجتماعي پايداري عمل شود. همچنين توصيه مي‌شود خدمات زيربنايي نظير صنايع تبديلي كشاورزي، تعاوني‌هاي كشاورزي و امكانات مكانيزاسيون در مناطق روستايي گسترش يابد، زيرا اين عوامل مي‌تواند نقش مهمي در كاهش هزينه‌هاي توليد و واسطه‌گري و افزايش ارزش افزوده بخش كشاورزي ايفا كند.