حل تعارضات براي مديريت پايدار منابع آب بر اساس تئوري بازي؛ مطالعه موردي

حدود 90% مصرف آب در ايران به بخش كشاورزي اختصاص دارد. بديهي است ميزان سود كشاورزي با ميزان استفاده از منابع آب مرتبط است، طوري كه كشاورز مي پندارد با افزايش ميزان آب آبياري و سطح زيركشت، ميزان محصول و در نتيجه سود او افزايش خواهد يافت. كشاورزان با اين فرض به محيط زيست آسيب مي رسانند كه در نهايت منجر به تراژدي منابع مشترك خواهد گرديد. آشكار است كه جلوگيري از استفاده بيش از حد از منابع آب در راستاي توسعه پايدار، به عنوان هدف محيط زيستي و حداكثرسازي سود خالص كشاورزان، به عنوان هدف اقتصادي، در كوتاه مدت متعارض مي باشند و لازم است كه تعادلي ميان آن ها ايجاد گردد. به همين منظور، ميزان استفاده بهينه از منابع آب و سود خالص كشاورزي در چهار سناريوي الگوي كشت، با استفاده از چهار روش حل تعارض شامل راه حل هاي نش نامتقارن، كالاي اسمورودينسكي نامتقارن، مساحت يكنواخت نامتقارن و ضررهاي يكسان نامتقارن، براي سال زراعي 1393-1392 در محدوده مطالعاتي اروميه مشخص گرديد. نتايج نشان داد با افزايش وزن محيط زيستي، سطح زيركشت و به تبع آن سود خالص كشاورزي، در تمامي سناريوها كاهش مي يابد. سناريوي چهارم با توجه به امكان عملي بودن و مقبوليت بيشتر آن توسط كشاورزان، معقول‌تر و قابل قبول‌تر مي باشد. همچنين با مقايسه سناريوي چهارم با اوزان محيط زيستي و اقتصادي برابر با وضعيت موجود، با فرض كشت محصولات غالب در منطقه، مشخص مي‌گردد كه در سناريوي چهارم با اوزان برابر، مصرف آب به ميزان 17% نسبت به وضع موجود كاهش و سود خالص كشاورزان نسبت به وضعيت موجود 10% افزايش مي يابد.