تأثير ضد حمايتي قيمت كف و ناسازنماي تثبيت در كشاورزي: شواهدي از ايران

امروزه الزام ها و نگراني‌هاي سياسي و ملي سبب شده است كه دولت‌ها بطور گسترده‌اي در بازار محصولات كشاورزي مداخله كنند. يكي از سياست‌هايي كه بطور گسترده در گذشته در كشاورزي كشورهاي در حال توسعه استفاده شده و امروزه نيز متداول است وضع قيمت‌هاي كف است. اگرچه در گذشته انتقادهايي از اعمال قيمت كف صورت گرفته است اما غالباً اين انتقادها بر ناكارايي تخصيصي تأكيد داشته است. در اين مطالعه تلاش شده است كه با ارائه يك الگوي نظري و يك مثال عيني از بازار گندم ايران، كارامدي اين سياست حتي در دستيابي به اهدافي كه سياست گذاران و طرفداران مداخلات دولت درپي آن هستند، يعني افزايش توليد، تثبيت اقتصادي و بهبود توزيع درآمد، از طريق معرفي دو پارادوكس تثبيت و پارادوكس برابري به چالش كشيده شود. به اين منظور در ابتدا يك الگوي نظري مطرح شده است كه به رغم سادگي نتايج مهم و جديدي را در مورد بده و بستان‌هاي قيمت و عرضه و نقش قيمت‌هاي كف در شرايط نااطميناني قيمت‌ها در حضور واسطه‌هاي قيمت‌گذار مي‌دهد. سپس بصورت تجربي اين الگو آزموده شده و درنهايت ابعاد مسأله تشريح شده است. نتايج اين بررسي مويد آن است كه ، وضع قيمت كف براي محصولات كشاورزي دست كم بدون در نظر گرفتن قيمت بازاري، قيمترهاي انتظاري و نقش واسطه ها و بدون تجديد نظر د شيره محاسبه قيمت كف و روش اجراي سياست قابل توصيه نيست.