بررسي اثر توسعه زيرساخت ها بر توسعه روستايي ايران

بهبود و اصلاح زيرساخت ها، استراتژي پايداري است كه با بهبود كيفيت زندگي، عرضه كالا و خدمات و فراهم كردن وسايل رفاهي امكانپذير مي باشد و نقش مهمي در افزايش استاندارد زندگي، رشد و توسعه روستايي ايفا مي كند. لذا در مطالعه حاضر، شاخص زيرساخت با چهار معيار حمل و نقل، انرژي، فناوري اطلاعات و خدمات، به ترتيب با 4، 5، 4 و 6 زيرمعيار با استفاده از روش تركيبي سلسله مراتبي و تاپسيس برآورد شد. شاخص توسعه انساني به عنوان شاخص توسعه روستايي در نظر گرفته شد. همچنين با مدل داده هاي تابلويي تاثير زيرساخت روستاهاي 28 استان كشور بر توسعه روستايي در دوره زماني 13941379 بررسي گرديد. نتايج مدل اثرات ثابت داده هاي تابلويي، بيانگر ارتباط مثبت توسعه روستايي با زيرساخت و ارتباط منفي توسعه روستايي با سرمايه گذاري عمراني مي باشد و به دليل ضعف، بخش كشاورزي نتوانسته همراستاي توسعه روستايي حركت كند كه اين امر منجر به عدم معني داري رشد بخش كشاورزي با توسعه روستايي شده است. نتايج روش سلسله مراتبي نشان داد كه از 19 زيرمعيار زيرساخت، طول راه هاي روستايي اولويت بيشتري در توسعه روستايي دارد. لذا برنامه ريزي با توجه به بودجه عمراني ثابت توصيه مي شود، تا شرايط اقتصادي، اجتماعي و سياسي در اجراي برنامه ريزي تاثيري نگذارد. در اينصورت ارتقاي زيرساخت ها تاثير بيشتري بر توسعه روستايي كشور خواهد گذاشت.