تعارض ميان فردي در داستان «لهراسپ و گشتاسپ» با تكيه بر نظريات علم مديريت تعارض

انسان‌ها براي برقراري ارتباط و تعامل با هم‌ديگر ناگزير از داشتن رفتارها و اعمالي هستند كه تفاوت‌هاي ذاتي و بعضاً اكتسابي اين رفتارها، تعارضات ميان آن‌ها را اجتناب‌ناپذير مي‌سازد. تعارض از تقابل دو خواسته و گاه دو فكر بروز مي‌كند؛ بدين معني كه دو يا چند نفر از افراد به دليل اختلاف در نيازها، خواسته‌ها، اهداف و ارزش‌ها در مقابل يك‌ديگر قرار مي‌گيرند. ازاين‌رو تفاوت‌ها، خطرات و انگيزه‌هاي متمايز از يك‌ديگر در افراد، بافت سازماني را از تعارض‌هاي سازماني اجتناب‌ناپذير مي‌كند. «مديريت تعارض» يكي از روي‌كردهاي مهم رفتار سازماني درصدد كنترل و كاهش اين تعارضات است. ادبيات نمود رفتارهاي متقابل آدمي است. تعارض‌ها و تناقض‌ها در آثار ادبي رخ مي‌نمايند و گاه راه‌كارهاي مديريت اين تعارضات نيز در قالب داستان و حكايت بيان مي‌شود. شاهنامه فردوسي به‌عنوان اثري گران‌سنگ و بي‌بديل حماسي، اگر در چند خصيصه بارز خلاصه شود مسلماً مهم‌ترين خصيصه‌اش «تضاد و كشمكش» و تبعات مثبت و منفي حاصل از آن خواهد بود كه به‌عنوان بن‌مايه‌اي ژرف بر سراسر داستان‌هاي اين اثر هنري، سايه افكنده است. در اين مقاله توصيفي ــ تحليلي، سعي شده است تعارضات ميان ‌فردي داستان گشتاسپ و لهراسپ تحليل شود. هدفِ نويسندگان در اين تحقيق، نشان دادن ديدگاه‌هاي درخور توجه و برجستۀ فردوسي و ارائه راه‌كار و شيوه‌هاي مبتني بر كنترل و حل تضادها و تعارضات ميان فردي پيش‌آمده در شرايط گوناگون است كه مي‌تواند الگويي قابل ملاحظه براي مديران امروزي باشد.