كليدواژه :
قاچاق مهاجر , قاچاق‌بر , شبكه‌هاي قاچاق مهاجر , رويكرد تجاري , افغانستان
چكيده فارسي :
قاچاق مهاجر يكي از پديده‌هايي است كه طي دهه‌هاي گذشته توجه بسياري از سياستگذاران و محققان را به خود جلب كرده است. با اين حال، به دليل محدوديت‌هاي روش‌شناختي و ماهيت غيرقانوني اين پديده نه تنها سنجش آن در بسياري از موارد ناممكن است، بلكه تلاش‌هاي نظري براي تبيين آن نيز دشوار است. روش تحقيق مقاله حاضر كيفي بوده و داده‌هاي مورد نياز از طريق مصاحبۀ عميق با 22 فرد قاچاقچي/ قاچاق بر فعال در خاك افغانستان و همچنين مصاحبۀ با 44 مهاجر اقتصادي قاچاق‌شده به ايران در دو ولايت نيمروز و هرات گردآوري شده است. نتايج پژوهش نشان داد فرايند قاچاق مهاجران به ايران در سه مرحله انجام ميگيرد؛ در مرحلۀ نخست، وظيفۀ اصلي قاچاق بران يافتن مشتري و سازماندهي شرايط و وسايل سفر مي‌باشد. همچنين، مهاجران معمولاً به دو شيوه قاچاق بران خود را پيدا مي‌كنند: از طريق شبكه‌هاي فاميلي و دوستي يا رفتن به شهر زرنج كه نقطۀ شروع مهاجرت‌هاي نامتعارف از افغانستان به سوي ايران است. در مرحلۀ بعد، كه مسير مهاجرتي است، شبكه‌هاي قاچاق از شهر زرنج مهاجران را به سوي مرز پاكستان مي‌برند و با عبور از مناطق تحت كنترل طالبان و مليشا (شبه‌نظاميان غيردولتي) داخل خاك پاكستان ميشوند و از آنجا با كمك شبكه‌هاي محلّي از مرز ايران گذشته و به استان سيستان و بلوچستان وارد ميشوند. پس از رسيدن به شهرهاي مقصد در داخل ايران، تماس قاچاق بران با مهاجران قطع شده و ادغام آنها در جامعۀ مقصد توسط شبكه‌هاي فاميلي و دوستي مهاجران شكل ميگيرد. در نتيجه گيري از مقاله ميتوان گفت كه قاچاق مهاجر از افغانستان به ايران فرايندي سودآور، چند مرحله اي و پيچيده است كه در سطوح مختلف و با بازيگراني گوناگون شكل ميگيرد. بعلاو، در فرهنگ و جامعه افغانستان، مهاجرت غيرقانوني نوعي استراتژي بقاء بوده و در فرايند تحقق آن قچاق بر نه تنها مجرم نبوده، بلكه به عنوان عامل نجاتدهنده، از تصوير اجتماعي مثبت و منزلت اجتماعي برخوردارند.
چكيده لاتين :
Migrant smuggling is one of the phenomena that has attracted the attention of many governments, policymakers and scholars over the past decades. However, due to the methodological limitations and the illegal nature of this phenomenon, it is not only difficult to measure its international dimension in many cases, but theoretical attempts to explain it have faced many challenges. The current study uses a qualitative research methodology and in-depth interviews with 22 smugglers active in Afghanistan, as well as 44 deep interviews with smugglers smuggled to Iran (subsequently deported to Afghanistan) in two provinces of Nimruz and Herat. The results showed that smuggling of migrants is a multi-stage and complex process. In the first stage, the main task of smugglers is to find customers and organize logistics and preparations for the journey. Migrants usually find smugglers themselves in two ways: through family and friends or going directly to Zaranj, which is the starting point for irregular migrations from Afghanistan to Iran. In the next step, which is the migration route, the smuggling networks take the migrants from Zaranj city the Pakistan border, crossing the Taliban or militia controlled areas, into the Pakistan territory, and from there, with the help of local networks, they cross the border and enter Sistan and Baluchestan Province in Iran territory. After reaching destination cities inside Iran, the smugglers' contact with the migrants is cut off and the task of integrating them into the host community is placed on family, friends and cultural-ethnic networks. In conclusion, smuggling from Afghanistan to Iran is a commercial, multistages and compex process that is forme by different actors in various levels. In addition, in Afghan culture and society, irregular migratiin is s survival strategy, and the smuggler is not only a criminal, but also as a life- saver, have a positive societal image and social prestige.
