هنر و تامل در مسائل اجتماعي؛ نمونۀ فيلم سگ‌كشي و جامعه و اقتصاد پس از جنگ

از سال­هاي پاياني دهۀ 60 موج تغيير فرهنگي و اجتماعي در ايران به راه افتاد و به­ تدريج كل حيات اجتماعي را در نورديد. اين تغيير عمدتاً به سياست­ هاي اقتصادي- اجتماعي پس از پايان جنگ و از جمله برنامۀ تعديل ساختاري اقتصاد نسبت داده شده است. اين مقاله با هدف روايت نمونه‌اي از مواجهه هنرمندان با اين روند، فيلم سگ­ كشي بهرام بيضايي را بازخواني مي‌كند؛ فيلمي كه سناريوي آن درست در آغاز دهۀ 70 نوشته شد، اما ساخت و اكرانش يك دهه به تاخير افتاد. مقاله نشان مي­دهد كه سگ­ كشي- در مقام اثري هنري- برخلاف بسياري آثار و تحليل­ هاي دانشگاهي، ردّ تحولات دهۀ هفتاد را در سال‌هاي پيش از آن جستجو مي‌كند. در عين حال مقاله فرم اثر را تا حدي عامل مهار پتانسيل­ هاي انتقادي آن معرفي مي­كند.

In the late 80s, the Great wave of cultural and social change began in Iran. This change is mainly attributed to socio-economic policies after the end of the Iran- Iraq war, especially the structural adjustment program. This article is dedicated to revising the film of ‘Killing the Mad Doggs’(Sagkoshi) by Bahram Beyzaee to examine artists' reaction to this course. The article shows that ‘Killing the Mad Doggs’, unlike many academic studies, looks for the root of the change in the first decade of the revolution. At the same time, the article describes the film form as a factor in reducing of its critical capabilities.