نقاشي "عصر عاشورا" زنانگي،‌ و تحول فرهنگي در ادراك مذهبي در ايران معاصر

نقاشي "عصر عاشورا"ي فرشچيان يكي از مهمترين و معروفترين نقاشي‌هاي دوران مدرن در ايران در زمينه شمايل نگاري مذهبي است. اين نقاشي/مينياتور در دهه 50 شمسي كشيده مي‌شود، اما دقيقا دو دهه بعد زمينه‌هاي عموميت يافتن و شهرت آن فراهم مي شود. در اين مقاله تلاش شده به زمينه‌هاي اجتماعي و فرهنگي و همچنين ويژگي‌هاي دروني اين مينياتور كه سبب تعويق دو دهه‌اي در شهرت اين نقاشي و شهرت فراگير در بسياري از فرهنگ‌هاي شيعي در دهه 70 شمسي شد، پرداخته شود. لذا تلاش شده با روش‌هاي مردم نگارانه و همچنين مطالعات اسنادي به زمينه‌هاي فراگير شدن اين مينياتور با تاكيد بر مولفه زنانگي در آن پرداخته شود. در اين نقاشي از لحاظ محتوايي، دال برتر و محوري آن، حضور يك زن، ‌البته در غياب مرد اصلي در واقعه عاشور است. محوريت يافتن يك زن در شمايل نگاري شيعي،‌ يك امر بديع و مدرن است كه در تجربه‌هاي مدرن ذهن و زبان نقاشي استاد فرشچيان و همچنين جامعه ايران در دهه‌هاي اخير مي توان سراغ آن را گرفت. به همين سبب اين نقاشي و تاريخ فرهنگي آن در دهه‌هاي اخير به خوبي گوياي تاريخ فرهنگي شيعيان و محوريت يافتن الگوهاي جديد بويژه الگوهاي زنانه در روايت هاي ديني است.

فاقد چكيده مي باشد