الگوي گسترش كالبدي- فضايي شهر با استفاده از مدل آنتروپي شانون (نمونه موردي: شهر سريش آباد)

الگوي رشد و توسعه‌ي كالبدي شهر به‌عنوان الگوي فضايي فعاليت هاي انسان، در برهه‌ي خاصي از زمان تعريف مي شود و به دو دسته‌ي گسترش افقي و الگوي شهرفشرده تقسيم مي گردد. شناخت الگوي توسعه‌ي كالبدي شهر به منظور هدايت آن در راستاي توسعه‌ي پايدار شهري امري اساسي است، به‌طوري‌كه بحث اصلي در تلاش براي متوقف كردن استفاده نادرست از زمين، اين است كه آيا كاربري زمين يا سياست‌هاي استفاده از زمين عامل اصلي رشد پراكنده شهرها هستند يا رشد جمعيت نيروي غالب است؟ از طرف ديگر در دهه هاي اخير شهرها به شكلي بي برنامه رشد نموده و محدوده‌هاي شهري در مدت كوتاهي به چندين برابر وسعت اوليه‌ي خود رسيدند؛ اين معضل به الگوي گسترش افقي شهري معروف گرديده و منشاً بسياري از مشكلات در شهرهاي كشورهاي در حال توسعه شده است. از آنجايي كه شهرسريش‌آباد نيز در طول سال هاي اخير رشدي نامتوازن و پراكنده داشته است، محقق در اين پژوهش با بهره گيري از مدل آنتروپي شانون به تحليل چگونگي گسترش اين شهر پرداخته است. روش پژوهش، تحليلي تطبيقي و به‌صورت مطالعه‌ي اسنادي بوده و جهت بررسي بيشتر موضوع به مشاهده‌ي مستقيم و غيرمستقيم پرداخته است. نتايج نشان مي دهد شهرسريش‌آباد طي سال هاي 95-1390 به‌صورت پراكنده رشد نموده و دچار رشد بي‌قوارگي(اسپرال) شهر شده است، بر اين اساس الگوي رشد فشرده(عمودي) به‌عنوان الگوي توسعه‌ي آتي شهر با در نظر گرفتن رشد ساير كاربري ها با كاربري مسكوني و ايجاد مجتمع هاي مسكوني در نواحي كم تراكم، پيشنهاد مي گردد.