سنجش ميزان برخورداري استان‌هاي مرزي كشور از شاخص هاي توسعه با استفاده از مدل‌هاي تاكسونومي‌عددي و تاپسيس

هدف از انجام اين پژوهش؛ سنجش ميزان برخورداري استان هاي مرزي كشور از شاخص هاي توسعه است. بر اين اساس در پژوهش حاضر سعي شده تا 16 استان مرزي كشور را بر اساس 11 شاخص آموزشي، فرهنگي ورزشي، مذهبي، سياسي اداري، زيربنايي، بهداشتي درماني، بازرگاني خدمات، حمل‌ونقل ارتباطات، تعدادشاغلان، باسوادان و تعداد واحد مسكوني، بر پايه سرشماري آماري نفوس و مسكن سال 1390 و سالنامه آماري سال 1391، با استفاده از مدل‌هاي تاكسونومي عددي و تاپسيس؛ سطح‌بندي و ميزان درجه توسعه‌يافتگي استان ها تعيين شود. نوع پژوهش كاربردي توسعه‌اي، روش گردآوري اطلاعات از نوع كتابخانه اي و براي تحليل داده‌ها و ترسيم نقشه از نرم‌افزارهاي Excel و Arc GIS استفاده‌ شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه: از مجموع 16 استان مرزي كشور؛ 2 استان توسعه يافته، 5 استان نيمه توسعه يافته، 4 استان كمتر توسعه يافته و 5 استان نيز دررده استان هاي محروم قرار گرفته اند. خراسان رضوي با درجه توسعه يافتگي( 0.024) بر اساس آناليز تاكسونومي عددي و (0.974) بر اساس تكنيك تاپسيس، به عنوان توسعه يافته ترين استان مرزي كشور و ايلام با درجه توسعه يافتگي(0.868) بر اساس آنالير تاكسونومي و (0.008) بر اساس تكنيك تاپسيس، به عنوان محروم ترين استان مرزي كشور محسوب گرديده اند.