مشاركت در بهسازي و نوسازي بافت فرسوده شهري (مطالعه موردي: محله خيرآباد شهر بيرجند)

بافت هاي فرسوده و ناكارآمد در شهرها از مسائل بحراني توسعه پايدار شهري است و نوسازي و بهسازي آنها براي دستيابي به جوامع پايدار مورد تاكيد است. در اين فرايند علاوه بر جنبه هاي محيطي كالبدي، به ابعاد اقتصادي اجتماعي ساكنين اين بافت ها توجه مي شود. لذا عوامل انساني و مشاركت آنها در بهسازي و نوسازي بافتهاي فرسوده شهري بسيار اهميت دارد و شناخت تمايلات مشاركتي و عوامل موثر بر ارتقا مشاركت ايشان ضروري است. بر اين اساس هدف اصلي مطالعه حاضر بر پايه تبيين عوامل موثر بر مشاركت مردم در بهسازي و نوسازي بافت فرسوده محله خيرآباد شهر بيرجند استوار گرديد. اين تحقيق پيمايشي با روش توصيفي-تحليلي و ابزارگردآوري داده‌ها پرسشنامه است. جامعه آماري پژوهش، 1123خانوار ساكن درمحله خيرآباد بود. تعداد نمونه مبتني بر فرمول كوكران 163خانوار تعيين گرديد كه به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. براي توصيف داده‌ها از آماره‌هاي ميانگين و انحراف معيار استفاده شد. تحليل داده ها با آزمونهاي تي تك نمونه اي، همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه و تحليل مسير انجام شد. مطابق يافته ها پاسخگويان بيشترين تمايل را به مشاركت در تصميم گيري و كمترين گرايش را به مشاركت مالي دارند. مولفه هاي احساس تعلق، اعتماد و انسجام اجتماعي، دسترسي به خدمات، طرحها و اقدامات حمايتي و توسعه نهادي و ظرفيت سازي بر مشاركت مردم در بهسازي و نوسازي بافت فرسوده تاثير دارند. در اين بين احساس تعلق به محل سكونت بيشترين تاثيرگذاري (0.533) را دارد.