رتبه‌بندي توسعه يافتگي محلات شهري از نظر شاخص‌هاي فضاي سبز عمومي با استفاده از مدل هاي تصميم‌گيري چند معياره در محيط GIS نمونه موردي: شهر اردبيل

توزيع مناسب فضاي سبز شهري، اهميت زيادي در ايجاد عدالت فضايي در سطح شهر دارد. شهر اردبيل از جمله شهرهايي است كه با مسأله كمبود و عدم تعادل در توزيع مناسب پارك‌ها و فضاي سبز عمومي مواجه است. به‌طوري‌كه سرانه موجود فضاي سبز عمومي در اين شهر 7.3 مترمربع است. اين رقم از استاندارد برنامه محيط‌زيست سازمان ملل متحد (20 تا 25 مترمربع براي هر نفر) و استاندارد فضاي سبز شهري ايران (12 مترمربع) پايين‌تر است. اين پژوهش با استفاده از 9 شاخص كليدي به رتبه‌بندي 44 محله از شهر اردبيل، از نظر برخورداري از پارك‌ها و فضاي سبز عمومي پرداخته است. داده‌هاي پژوهش از سازمان پارك‌ها و فضاي سبز شهري اردبيل (1395) اخذ شده و به روش برداشت ميداني در سال 1395 نهايي شده است. از مدل‌هاي تصميم‌گيري چند معياره شامل TOPSIS، VIKOR، SAW وCOPLAND براي تحليل، رتبه‌بندي و تلفيق نتايج استفاده‌ شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند كه‌ از نظر شاخص‌هاي فضاي سبز عمومي، 14 محله از شهر اردبيل برخوردار، 15 محله نيمه برخوردار و 15 محله محروم هستند. در نتيجه از نظر كمي و كيفي، ناهمگني و عدم تعادل فضايي در سطح شهر و محلات شهري وجود دارد. در پايان، بر اساس يافته‌هاي پژوهش، پيشنهاد‌هايي ارائه‌ شده‌اند.