مكان يابي چند معياره كاربري فضاهاي سبز با استفاده از روش تحليل مناسبت كاربري زمين(مورد مطالعه: شهر اراك)

كاربري زمين شهري و موقعيت مكاني آن همواره از موضوعات مورد توجه صاحب‌نظران شهر و شهرسازي بوده است. به طوري كه صاحب‌نظران همواره سعي داشته اند، به بستر و محيط پيراموني، همجواري‌ها، سازگاري ها و ناسازگاريها، مطلوبيت و ديگر عوامل در مكانيابي كاربري‌هاي شهري توجه داشته باشند. با ورود به عصر كامپيوتر و گسترش سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي امكان توجه به اين عوامل و تاثيرگذاري آ‌ن‌ها در فرايند طراحي برنامه بيش از پيش شده است. در اين راستا و در جهت تحقق بخشي به توجه به اين عوامل در طراحي برنامه، تحقيق حاضر سعي در پاسخ‌گويي به سوال ذيل دارد؛ از ميان زمين‌هاي با قابليت توسعه در شهر اراك، كداميك براي استفاده به منظور كاربري سبز مناسب‌تر مي‌باشند؟ در اين مقاله كه از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفيتحليلي است از فنون تحليل مناسبت كاربري زمين، تركيب خطي و دلفي استفاده شده است. يافته هاي اين مقاله كه از همپوشاني داده هاي رقومي(نقشه‌هاي تحليلي سازگاري، ارزش زمين، مالكيت زمين، شعاع عملكردي، همجواري با محورهاي ارتباطي، پدافند غيرعامل و مديريت بحران و عوامل طبيعي و جغرافيايي) شهر اراك بدست آمده است، نشان مي‌دهد كه كداميك از زمين‌هاي با قابليت توسعه در شهر اراك مناسبت بيشتري براي استفاده به منظور كاربري‌هاي سبز دارند. همچنين نتايج اين مقاله نشان داد، تلفيق مكان يابي چند معياره و فن هيئت منصفه‌ي دلفي مي تواند به عنوان نظام پشتيبان تصميم‌گيري تخصيص كاربري فضاي سبز استفاده شود و نتايج قابل قبولي را ارائه دهد.