زيست مجردانه؛ علل و زمينه‌ها (مطالعه‌ي موردي جوانان ساكن شهر تهران به روش گراندد تئوري)

تصميم افراد به زندگي مستقل از خانواده (خروج از خانواده‌ي راهيابي بدون تشكيل خانواده‌ي فرزندآوري) و عملي كردن آن، در سال‌هاي اخير به يكي از روندهاي برجسته و قابل اعتنا در شهرهاي بزرگ ايران تبديل شده است؛ طبق آمار غيررسمي اعلام شده از سوي مدير كل فرهنگي سازمان ملي جوانان در شهريور ماه سال 90، حدود 27 درصد جوانان در كلان‌شهرهاي كشور زندگي مستقل از خانواده دارند، اين نرخ در تهران به 30 در صد مي‌رسد و اين آمار در حال افزايش است. تحقيق منتهي به اين مقاله به مطالعه‌ي ابعاد گوناگون اين نحو زندگي با استفاده از گراندد تئوري پرداخته و در پي ارايه‌ي توصيفي فربه از آن بوده است. در اين كار كوشيده‌ايم با استفاده از تكنيك مصاحبه به ديدگاه‌هاي افرادي كه اين نحو زندگي را در پيش گرفته‌اند، نزديك شويم و به تاريخچه‌ي زندگي آنان دست يابيم و از اين راه  نحوه‌ي هويت‌يابي، استراتژي‌هاي مختلف افراد و خانواده‌ها در مواجهه با مسايل زندگي مستقل، جريان‌هاي منتهي به آن و عوامل تأثيرگذار بر اين اقدام را شناسايي كنيم. زمينه‌ها و علل كه در اين مقاله از آن‌ها ياد مي‌شود، به قرار زيراند: زمينه‌ها: تقابل تهران و غير تهران، تعارض با خانواده، تاريخچه‌ي خانوادگي شامل تنش در فضاي خانوادگي وزمينه‌هاي تربيتي، تحصيل در شهري ديگر، برخورداري از انواع سرمايه‌ها، گسترش افق‌هاي پيش رو؛ علل: مشاجرات خانوادگي، دشواري ادامه‌ي زندگي با والدين، نداشتن قصد ازدواج، هويت‌يابي مستقل از خانواده.