نظريه‌هاي فرهنگي را چرا و چگونه تدريس كنيم؟

مسئله تعليم (پداگوژي) هر روزه قرابت بيشتري با تعريف مطالعات فرهنگي مي‌يابد. مدرسان بايد تعريف تعليم را گسترده سازند تا بتوانند از مرز محدود آموختن فنون و روش‌ها فراتر روند. (ژيرو،1385) مي خواهم در اين گفتار «تصور جمعي غالب» كه در فضاي آموزشي دانشگاه‌هاي ما از آموزش نظريه‌ها وجود دارد واكاوي كنم و نشان دهم «آموزش نظريه ها» به ويژه نظريه‌هاي فرهنگي چه چيزهايي نيست و چه چيزهايي بايد يا مي‌تواند باشد. امروزه محققان «درس پژوهي» نشان داده اند كه تدريس و يادگيري هر دانشي به مجموعه وسيعي از عوامل بستگي دارد. آموزش نظريه‌هاي فرهنگي را نوعي «تمرين فكري» مي‌دانم. در اين تمرين كردن ما انواع تمرين‌هاي انساني و فكري را تجربه مي‌كنيم. اين تمرين‌ها را با توجه به تجربه‌اي كه از آموزش و يادگيري «نظريه‌هاي مطالعات فرهنگي» دارم در چهار مقوله متمايز طبقه بندي مي‌كنم: «تمرين نظري»، «تمرين اخلاقي»، «تمرين شناختي»، و نهايتا «تمرين عاطفي». اين رويكرد به آموزش نظريه فرهنگي ريشه در اين واقعيت دارد كه نظريه فرهنگي آن گونه‌اي كه تاكنون تكوين و توسعه يافته است همواره در كنار هدف‌هاي شناختي و معرفتي، اهداف سياسي، اخلاقي و زيبايي شناختي ويژه‌اي را دنبال كرده است.