تأثير سياستهاي فرهنگي پهلوي بر بروز بحران هويت زن ايراني (با تكيه بر نظريه تكوين و تكون هويت ملي ايرانيان)

اين مقاله با استفاده از روش تحليلي ـ تاريخي به تبيين سياستهاي فرهنگي پهلوي اول در عرصه زنان مي‌پردازد و با تكيه بر نظريه تكوين و تكون هويت ملي ايرانيان به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه اين سياستها بر بروز بحران هويت زن ايراني چه تأثيري داشته است. يافته‌هاي تحقيق حاكي است به دليل اينكه لايه اصلي و هسته مركزي هويت ايراني بر سه عنصر اسلامي، ايراني و شيعي مبتني است و سياستهايي نظير تقويت روحيه خودناباوري در زن مسلمان، ترويج سبك زندگي غربي (سبك زندگي غير ايراني)، ترويج علني بي‌حجابي، ترويج ولنگاري با تغيير در قانون ازدواج و طلاق در تعارض جدي با هويت زن ايراني است. به دليل غلبه نسبي ساختارهاي مبتني بر الگوي توسعه غربي بر جامعه ايراني عصر پهلوي اول، در دراز مدت، زن ايراني را با به‌هم‌ريختگي و در نهايت بحران هويت روبه‌رو كرده است.