فرا تحليل مطالعات خشونت شوهران عليه زنان در ايران

خشونت شوهران عليه زنان به‌عنوان يكي از معضلات اجتماعي در كشور مطرح است و شيوع روزافزون آن در اكثر نقاط ايران مشاهده مي‌شود. اين پژوهش از طريق فراتحليل نتايج آنها درصدد پاسخگويي به اين سؤالها است كه مهمترين متغيرهاي تبيين‌كننده خشونت خانگي در پژوهشها و تحقيقات انجام گرفته كدام است؟ در اين پژوهش از روش فراتحليل استفاده شده است. تحقيقات مربوط به خشونت عليه زنان در ايران با مطالعه اسنادي از نوع تحليل محتواي متون مورد بررسي و واكاوي قرار گرفته، و اطلاعات مورد نياز در دسته‌بندي موضوعي، روش‌شناسي يافته‌ها، دسته‌بندي متغيرها و دسته‌بندي نظري استخراج شده و مورد تحليل و فراتحليل قرار گرفته است. بيشترين ميزان خشونت بين زنان سنين 20 تا 30 سال با 48/5 درصد و كمترين ميزان خشونت در گروه‌هاي سني 45 تا 50 سال با 9/6 درصد است. در مجموع خشونتهاي رواني ـ عاطفي با 52 درصد شايعترين نوع خشونت عليه زنان بوده است؛ پس از آن نيز خشونت فيزيكي با 37 درصد و خشونت اجتماعي با 34 درصد به ترتيب شايعترين انواع خشونتها عليه زنان را تشكيل مي‌دهد. كمترين ميزان خشونت عليه زنان به خشونت جنسي با 11 درصد مربوط است. ميزان خشونت بين زنان خانه‌دار با 65/3 درصد شيوع بيشتري داشته است. محاسبه اندازه اثر و شدت تأثير رابطه متغيرهاي مطالعات، بيانگر اين است كه50 درصد متغيرها داراي تأثير كم، 43 درصد شدت متوسط و فقط 7 درصد داراي شدت تأثير در حد زياد بوده است. ميانگين اندازه اثر r در مطالعات مورد بررسي ESrQ=0/32 به دست آمد. پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي، بعد خانوار، تجربه و مشاهده خشونت در خانواده خاستگاه، سرمايه اجتماعي، دخالت خويشاوندان، شيوه همسرگزيني، اعتماد بين زوجين و حمايت اجتماعي بيشترين ميزان واريانس مشاهده شده در ارتباط بين متغيرهاي مستقل و وابسته را تبيين مي‌كند.