تحليل رابطه ساختاري بهزيستي ذهني بر مبناي سختكوشي روانشناختي با ميانجي‌گري تنظيم هيجاني در زنان مبتلا به سرطان پستان

هدف پژوهش بررسي رابطه ساختاري بهزيستي ذهني بر مبناي سختكوشي روانشناختي با ميانجي‌گري تنظيم هيجاني در زنان مبتلا به سرطان پستان است. اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي، و از نظر روش جزء پژوهش‌هاي توصيفي از نوع همبستگي است كه به شيوه معادلات ساختاري انجام گرفته است. جامعه آماري شامل تمام زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌كننده به بيمارستانهاي شهر تهران بود و 100 نفر از كساني كه به بيمارستان هفتم تير مراجعه كرده بودند با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي بهزيستي ذهني كييز و ماگيارمو، سختكوشي روانشناختي اهواز (AHI) و تنظيم ساخت هيجان گارنفسكي بود. داده‌ها با روش حداقل مجذورات جزئي تجزيه و تحليل شد و نتايج نشان داد الگوي پژوهش از روايي، پايايي و كيفيت مناسبي برخوردار است. اين الگو توانست 50 درصد از واريانس بهزيستي ذهني را در بيماران مبتلا به سرطان پستان تبيين كند و روابط ساختاري مفروض معنادار به دست آمد. در مجموع مي‌توان از اين الگو به‌منظور تعديل مشكلات روانشناختي و جلوگيري از پيشرفت آن در بيماران مبتلا به سرطان پستان استفاده كرد.