شكنجه در موارد اضطرار ازمنظر قرآن كريم

«اضطرار» روبه‌روشدن با خطر يا گرفتار‌شدن ميان محظورين است و نقشي مؤثر در رفع حرج و حل مشكلات فردي و اجتماعي ايفا مي‌كند؛ ازاين‌رو در قرآن كريم آياتي به موضوع اضطرار اختصاص يافته است كه ازآن‌جمله مي‌توان به آيات 173 سوره بقره، 3 سوره مائده، 119 سوره انعام و... اشاره كرد كه به‌طور مطلق به حليت اكل محرمات درحالت اضطرار تأكيد مي‌كند. گرچه آيات مذكور فقط در جواز خوردن محرمات ظهور دارد، ولي اين آيات خصوصيتي در اكل محرمات ندارد و مي‌توان به‌استناد آن درصورت جمع‌بودن شرايط، به‌صورت مطلق حكم به حليت هرگونه محرم و محظوري در مقام اضطرار داد. ازسوي‌ديگر به‌موجب برخي آيات ازجمله آيات 10 سوره بروج، 58 سوره احزاب و... و روايات متعدد، شكنجه حرام و ممنوع است؛ آيا با تمسك به اطلاق آيات و ادله اضطرار، به جواز شكنجه در موارد اضطرار مي‌توان حكم داد يا خير؟ در مقاله حاضر نظرات موجود دراين‌باره نقد و بررسي شده است. درنهايت مي‌توان گفت به‌لحاظ نظري، اطلاق آيات اضطرار، در بحث شكنجه نيز قابل كاربرد است و ادله مطرح در نفي اين اطلاق مانند كرامت انساني، آزادي و... به‌تنهايي براي تقييد اطلاق آيات كفايت نمي‌كند. همچنين به‌نظر مي‌رسد به‌لحاظ عملي، شرايط اضطرار درمورد جواز شكنجه جمع نباشد و در عمل نتوان به‌دليل اضطرار، به حليت شكنجه حكم داد.