پاسخ‌هاي فيزيولوژيك و بيوشيميايي گياه چاي ترش (Hibiscus sabdariffa) به تنش خشكي در حضور هورمون ساليسيليك اسيد

ساليسيليك اسيد يكي از مولكول‌هاي سيگنال مهم تعديل‌كننده پاسخ‌هاي گياهان در برابر تنش‌هاي محيطي است. در پژوهش حاضر، تاثير به‌كار بردن ساليسيليك اسيد به‌صورت محلول‌پاشي روي برگ‌هاي گياهچه‌هاي چاي ترش (Hibiscus sabdariffa L.) در ميزان رشد، محتواي نسبي آب برگ‌ها، ميزان رنگيزه‌هاي فتوسنتزي، ميزان پروتئين‌ها و تجمع قندهاي محلول و نشاسته در پاسخ به تنش خشكي بررسي شده است. گياهچه‌هاي H. sabdariffa در قالب طرح فاكتوريل، در فواصل زماني 5 روزه و به‌مدت 20 روز در معرض پتانسيل‌هاي اسمزي صفر، 05/0، 1/0، 5/0، 75/0 و 1 مگاپاسكال با غلظت‌هاي صفر و 500 ميكرومولار ساليسيليك اسيد قرار گرفتند. ميزان رشد ريشه‌ها و بخش‌هاي هوايي، محتواي نسبي آب و ميزان رنگيزه‌هاي فتوسنتزي شامل كلروفيل‌ها و كاروتنوئيد و همچنين غلظت نشاسته و قندهاي غير‌احيايي در تنش خشكي به‌شدت كاهش پيدا كردند. تيمار با ساليسيليك اسيد ممانعت از كاهش رشد و بهبود محتواي نسبي آب برگ را در مقايسه با گياهان شاهد سبب مي‌شود. تنش خشكي در حضور ساليسيليك اسيد، غلظت پروتئين را زياد تغيير نمي‌دهد؛ در حالي‌كه كاهش شديد ميزان قندهاي غير‌احيايي و نشاسته را در برگ‌ها و تجمع قندهاي احيايي را سبب مي‌شود. اين نتايج نشان مي‌دهد كه به كار بردن ساليسيليك اسيد روي برگ‌ها در تنش خشكي مي‌تواند آثار زيانبار اين تنش را با كاهش اتلاف آب و افزايش قندهاي محلول احيايي و در نتيجه، حفظ فشار تورژسانس سلول‌ها برطرف كند.